اثبات ولایت و امامت امیرالمومنین علی علیه السلام – بخش سیزدهم

فایل صوتی

دریافت فایل صوتی

متن پیاده شده به زبان انگلیسی

متن پیاده شده به زبان گجراتی

متن پیاده شده:

بسم الله الرّحمن الرّحیم
آیه ی دیگر از قرآن در اثبات امامت اهل بیت علیهم السلام و ویژگی های آنان، آیه ۱۲۴ سوره بقره است که از آن تعبیر به آیه ی امامت می کنند. این آیه در شأن حضرت ابراهیم علیه السلام است. قرآن کریم می فرماید :

 و إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي‏ قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمينَ
▫️ به خاطر بیاور آن زمان که پروردگار ابراهیم او را به کلماتی آزمود و حضرت ابراهیم از همه امتحانات سربلند بیرون آمد و پیروزمندانه همه ی آن امتحانات را به پایان برد. سپس خدا به ابراهیم فرمود : من تو را پیشوای مردم قرار می‌دهم . حضرت ابراهیم علیه السلام فرمود: خدایا فرزندان من هم در مقام امامت قرار میدهی؟ خداوند پاسخ داد: عهد امامت به افراد ظالم نخواهد رسید. یعنی آن کسانی از فرزندان تو که ظالم نباشند آن ها زیبنده مقام امامت خواهند بود.

این آیه از آیات مهم امامت قرآن است و بسیاری از مطالبی که اختلاف بین جامعه شیعه و جامعه اهل سنت است، این آیه می تواند حل کند.

نکته اول: خداوند حضرت ابراهیم را به امتحاناتی آزمود. این آزمایشات در روایات اهل بیت علیهم السلام امتحان به ایمان به دوازده امام علیه السلام معنا شده است و حضرت ابراهیم همه ائمه را تا حضرت بقیه الله عجل الله تعالی فرجه الشریف پذیرفت .
البته بسیاری از مفسرین آزمایشات حضرت ابراهیم را آزمایش با آتش بابلیان و به ویژه آزمایش به ذبح حضرت اسماعیل علیه السلام دانسته اند. قرآن در سوره صافات آیه ۱۰۶ در مورد آزمایش حضرت ابراهیم علیه السلام در ذبح اسماعیل فرزندش و این که حضرت ابراهیم این وظیفه الهی را در کمال خلاص انجام داد می فرماید :

 إنَّ هَذَا لهَوَ الْبَلَؤُاْ الْمُبِين
▫️ این آزمایش و ابتلای حضرت ابراهیم علیه السلام بود.

در آیه ی 124 سوره بقره قرآن می فرماید : خدا ابراهیم را به آزمایش هایی آزمود. خواه آزمودن به اعتقاد به دوازده امام ، یاآتش بابلیان یا رها کردن همسر و فرزند در بیابان مکه یا ذبح کردن فرزند و حضرت ابراهیم در همه ی آن آزمون ها موفق و سربلند بیرون آمد و در نتیجه خدا فرمود: قال انی جاعلک للناس اماما
عبارت بیانگر این مساله است که :
مقام امامت از مقام نبوت و رسالت برتر و بالاتر است ، چون حضرت ابراهیم عبد خداوند بود، بعد از آن به مقام نبوت رسید، از مقام نبوت بالاتر رفت به مقام رسالت رسید از مقام رسالت ترفیع مقام پیدا کرد و به مقام خلت رسید و خلیل الله نامیده شد. در اواخر عمر که حضرت ابراهیم بعد از این که آزمایش ذبح فرزند را به نیکی انجام داد و از آن آزمایش موفق بیرون آمد ، مقام امامت را خداوند در پایان حیات بعد از مقام عبد بودن، مقام نبوت، مقام رسالت، مقام خلت به حضرت ابراهیم اعطا کرد.
لذاست مقام امامت بالاتر از مقام نبوت و رسالت است. این از نتایج بسیار مهمی است که ما از این آیه قرآن می توانیم استخراج کنیم.
پس دوازده امام علیهم السلام نه فقط مقامشان از همه ملائکه برتر و بالاتر است بلکه مقامشان از همه انبیا و از همه رسل که در مقام امامت نباشند ، بالاتر است به جز پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم .
روایات خاص داریم که مقام امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام که افضل ۱۲ امام هستند از مقام پیغمبر صلوات الله علیه پایین‌تر است، بنابراین مقام اهل بیت از همه انبیا برتر و بالاتر است به جز پیغمبر اکرم.
زمانی که حضرت مریم سلام الله علیها می خواهند حضرت عیسی را به دنیا بیاورند، حضرت مریم را به بیرون بیت‌الله هدایت می کنند و می گویند اینجا عبادتگاه است و محل به دنیا آوردن فرزند نیست ، اما زمانی که فاطمه بنت اسد می خواستند حضرت علی علیه السلام را به دنیا بیاورند، دیوار کعبه شکاف بر می دارد و ایشان را به داخل خانه کعبه راهنمایی می کنند و امیرالمومنین ولید بیت الله و ولید الکعبه هستند.

هم چنین هنگامی که حضرت عیسی علیه السلام به هنگامی ظهور حضرت مهدی علیه السلام از آسمان به زمین می آیند در نماز صبح به حضرت مهدی اقتدا می کنند .
بخاری به سند خود از ابی هریره نقل می کند که رسول خدا (ص) فرمود:
کیف انتم اذا نزل ابن مریم فیکم و امامکم منکم
چگونه‌اید زمانی که فرزند مریم فرود آمده در حالی که امام شما از میان شما امت اسلامی است؟
صحیح بخاری،ج4،ص205.
شارحین بخاری و مسلم در آثار خودشان نوشته اند که امامکم منکم یعنی المهدی علیه السلام .
اقتدای حضرت عیسی به حضرت مهدی علیه السلام نشانگر این مسأله است که مقام امام مهدی علیه السلام از حضرت عیسی که پیامبر اولوالعزم است برتر و بالاتر است.
متاسفانه جامعه اهل سنت خلفای پیغمبر اکرم را اصلاً حجت الاهی نمی دانند، چه رسد به این که مقام آن ها را از مقام ملائکه بالاتر بدانند .

نکته دوم: خداوند می فرماید : إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً ای ابراهیم من تو را به امامت این مردم منصوب کردم.
همان طوری که خدا قبلا در مورد حضرت آدم فرموده بود :
 و إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَةً ( بقره: 30)
و در مورد حضرت داوود فرموده بود :
 يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَليفَةً فِي الْأَرْضِ ( ص : 26 )
و در مورد طالوت می فرماید:
 إنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ‏ لَكُمْ طالُوتَ مَلِكاً ( بقره: 247)
پس خلافت و پادشاهی و امامت به جعل خدا و به نصب خدا و به بعث خداست و به شورای مردم واقع نمی شود، این مسأله به بیعت مردم تحقق پیدا نمی‌کند . خلافت و امامت یک منصب الهی است که خدا باید آن را معین و مشخص کند نه اینکه بعد از پیغمبر مردم دور هم جمع شوند و در سقیفه بخواهند امام تعیین می کنند .
قرآن می فرماید : وَ أَمْرُهُمْ شُورى‏ بَيْنَهُمْ ( شورى : 38 ) مسلمان ها در کارهای خودشان باید با هم مشورت کنند، اما امامت و خلافت امرالله است .
اهل سنت تصور می‌کنند در سقیفه حق دارند دور هم بنشینند و برای پیغمبر تعیین خلیفه بکنند .در حالی که خلافت را خداوند و امامت را خدا معین می کند و انسان ها در این زمینه حقی ندارند اگر هم در این جهت دخالت بکنند، نمی توانند روی فرمان خدا از خودشان اختیار و انتخابی داشته باشند انتخاب روی فرمان الهی به هیچ وجه اعتباری نخواهد داشت.
خدایا به حق امیرالمومنین ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را نزدیک بفرما و ما را قدرشناس ولایت امیرالمومنین و فرزندان طاهرین آن حضرت و در زمان حاضر قدرشناس ولایت امام زمان علیه السلام قرار بده.