حدیث
سوگند به خدا امام شما سالیان درازی غایب می شود و چشم های مومنین در فراق او اشکباران است

جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳ Friday, 29 March , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 1978 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد دیدگاهها : 187×
پ
پ

امام مجتبی علیه السلام مظلوم نقل و تاریخ

نام کتاب: امام مجتبی علیه السلام مظلوم نقل و تاریخ

نگارش و تنظیم: دکتر حسین فریدونی

ناشر: آفاق

سال نشر: ۱۳۸۷

موضوع: تاریخ اسلام

در ادامه پیش گفتار کتاب را می توانید مطالعه بفرمایید.

السلام علیک یا سبط المصطفی و یا بضعه خیر النسا، ایها الحسن المجتبی … و رحمه الله و برکاته.

پروردگار مهربان نعمت هایی غیر قابل شمارش بر بندگان خویش ارزانی فرموده است که هرگز نتوان از عهده ی شکر آن ها برآمد و به درگاه ربوبی اش سپاس گذارد.

از دست و زبان که برآید              کز عهده ی شکرش به درآید؟

اضافه بر داده هایی که خالق هستی به صورتی یک سان بر آفریدگان خویش انعام فرموده است، بر برخی از بندگان نعمت هایی را به صورت خاص روا داشته است.
این ناچیز خود را از این دسته به شمار می آورد و از نعم خاصه الاهیه بر خویشتن افتخار آشنایی با استادان و دانشمندان بزرگواری را می داند که دانش را با تقوی در آمیخته و آمیزه ای مطبوع و جذاب و فیاض را به وجود آورده اند؛ دانشمندانی که از خرمن آیین توشه ها برگرفته و دین را به صورت شهدی دل نواز در کام جان دل دادگان ریخته اند.
از جمله فرزانگانی که در زندگی این ناچیز سخت تاثیر گذار بود و افق های فراوان باورهای اعتقادی را برایم گشود و تحولات بسیاری را در زندگی ام باعث گردید دانشمند متقی عالم عامل مجاهد راه ولایت دل داده ی ارادتمند ساحت مقدس مولی الموحدین امیرالمومنین علیه السلام و سرباز فداکار حضرت ولی عصر ارواحناه فداه آیه الله سید محمد موسوی نوری رضوان الله تعالی علیه بود.
این توفق رفیق بود که حدود ۲۰ سال متناوباً در محضر مقدس او علماً و عملاً بهره مند شوم و افتخار موانست و مجالست و تعلم از آن بزرگوار را از نعمت های خاص الاهی برخود می دانم و از این ره گذر پروردگار مهربانم را بر چنین موهبتی همواره شاکر و سپاس گزارم … امید که بتوانم اندکی از فراوان حقوقی را که آن شخصیت والا مقام نسبت به این کم ترین دارد، با دفاع از حریم مقدس آیین تشیع ادا کنم و روح آن سفر کرده به دیار ابدی را از خود شاد و مسرور و راضی دارم!
قبل از پرداختن به موضوع اصلی – که قرار است در متن این وجیزه مورد بررسی قرار گیرد- به جا و مناسب می دانم که برخی از خصوصیات آن عالم وارسته را به صورت بسیار مختصر ذکر کنم تا خوانندگان محترم علت محبوبیت آن مرد میدان علم و تقوی را در میان شاگردان وی دریابند.

۱٫ برجسته ترین ویژگی استاد فقید ارادت و علاقه اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بود؛ چنان که این ارادت در همه ی بیانات و حرکات آن بزرگوار ظاهر و متجلی بود و مستمع و هم نشین ایشان در همان برخورد اول، این شیفتگی و دل دادگی نسبت به خاندان پاک پیامبر را در استاد می یافت.

۲٫ تتبع و تحقیق دیگر خصوصیت بارز آن مرحوم بود؛ به گونه ای که در مسائلی که طرح می شد کم تر منبع و مرجعی بود که از ذهن وقاد و حق جوی حضرت استاد مغفول و مهجور مانده باشد.

۳٫ صفحات سفید آغازین کتاب هایی که استاد مورد مطالعه قرار داده بود در برگیرنده ی یادداشت های وی بود و به هنگام استدلال و بحث از این یادداشت ها بهره می برد.

۴٫ پشت کار و استقامت مرحوم نوری زبان زد خاص و عام بود و استاد فرزانه ی ما – با آن که حدود ربع آخر عمر خویش را از بینایی کم بهره و در این اواخر بی بهره بود- لحظه ای از تحقیق و بررسی و تدریس و نگارش با وضعیت مخصوصی باز نمی ایستاد. آری، این شمع درخشنده ی علم و فضیلت تا آخرین لحظات زندگی پرتو افشانی کرد و از افاضه و اضائه باز نماند.

۵٫ صبر و توکل آن فقید سعید به راستی تحسین برانگیز بود. این بنده ی ناچیز گمان ندارد که هرگز کسی کلامی گویای شکوه و شکایت و خشم و اعتراض بر تقدیر از ایشان شنیده باشد. همواره در برابر رنج های جسمانی ناشی از امراض گوناگون و تالمات روحانی نشأت یافته از بندگان دنیا، صبور و بردبار بود و بر خدای خویش توکل می نمود که وکیلی بهتر از او یافت نمی شود.

۶٫ قدرت تفهیم مطلب در استاد به راستی کم نظیر بود. آن چنان مسأله ی مورد بحث را در جهات گوناگون تحلیل می فرمود که برای سائل و شاگرد هیچ جای اشکال و ابهامی باقی نمی ماند و در استفاده از مثال های گوناگون جهت ایضاح مطلب به راستی توانایی داشت.

۷٫ صراحت لهجه و شجاعت از دیگر شاخصه های حضرت آیه الله نوری بود و این خصیصه ای است که همگان بر آن اعتقاد و باور دارند. مصاحبت و بهره گیری از آتشفشان دانش فریاد گر بزرگ شیعی علامه شیخ عبدالحسین امینی تبریزی این خصوصیت را به میزان معتنابهی به استاد فرزانه ما منتقل کرده بود. به بیان یکی از شاگردان دوستدار آن مرحوم، می توان گفت: روحیه ی علمی – حماسی استاد از مصاحبت و بهره پذیری از صاحب الغدیر بزرگ بی نشان نیست.

۸٫ واپسین امتیازی که باید برای استاد والامرتبت و فقید ذکر کرد، ادب و فروتنی شایان توجه آن اسوه ی دانش طلبان و دین جویان است؛ خصوصیتی که در زمان ما بسیار اندک از آن می توان اثر یافت؛ بلکه برعکس، در میان کم بهرگانی از دانش و بی نصیبانی از دین … شاهد منی ها و خود بزرگ بینی ها و تکبرها می توان بود!

استاد به هنگام نشستن در برابر میهمانان – که عمدتاً از شاگردان ایشان بودند- با رعایت دقیق ادب دو زانو می نشست و حتما مقید بود که با وجود ضعف بینایی خود مراتب و مراسم پذیرایی از مهمان را به نحو احسن به عمل آورد و سینی حامل میوه یا شیرینی را خود از اندرون به محل جلوس میهمان منتقل کند.
هنگامی که با میهمانی مشغول گفت و گو و مباحثه ی علمی بود اگر از نزدیک ترین نزدیکان تلفن می کردند و درخواست انجام کاری داشتند – ولو استخاره که زمان زیادی نمی برد- با نهایت ادب می فرمود: من اکنون در خدمت دیگری هستم و وقت من در اختیار ایشان است؛ خواهش می کنم درخواستتان را به وقت دیگر موکول فرمایید.

فضایل اخلاقی مرحوم آیه الله سید محمد نوری در آن چه بر این خامه ی بی ارزش جاری گردید منحصر نمی شود و قطعاً مجال دیگری لازم است تا حق مطلب گفته شده و آن چه بایسته است به رشته ی تحریر در آید … شاید که در صورت باقی بودن عمر و هم راهی توفیق الاهی، این بنده ی ناچیز زمانی به این مهم پردازند و آن شخصیت بزرگوار را بهتر معرفی کند.
انگیره ی این ناتوان از رقم زدن این سطور علاوه بر معرفی اجمالی حضرت استاد دفاع از مظلومی است که تاریخ به مظلومیت او کم تر دیده است و او کسی نیست جز فرزند پاک علی مرتضی و فاطمه ی زهرا علیهما السلام یعنی سبط اکبر و جگر گوشه ی نبی مکرم مصطفی حضرت ابو محمد امام حسن بن علی مجتبی علیه الصلاه و السلام پیشوا و راهبر بزرگواری که سرور جوانان اهل بهشت است و در آثار خاصه و عامه فضایل و مناقب حضرتش به فراوانی آمده است و کتاب های فریقین از کمالات ویژه اش آکنده است.
آری، این شخصیت آسمانی با همه ی آن چه درباره اش گفته اند- مظلوم واقع گردیده است؛ نه فقط از سوی دشمنان که از طرف دوستان نیز!
ستم تاریخ بر امام مجتبی علیه السلام در دو محور رفته است:

۱٫ صلح با معاویه

۲٫ شایعه ی طلاق های فراوان زنان تزویج شده.

در مورد مسأله ی اول، دانشمند بزرگ شیعه شیخ راضی آل یاسین (۱۳۱۴-۱۳۷۲ ق) رضوان الله تعالی علیه کتابی جامع و ممتع به نام صلح الامام الحسن علیه السلام به رشته ی نگارش درآورد. در این کتاب، از چگونگی صلح امام علیه السلام به نحو کافی و شافی دفاع شایسته به عمل آمدهاست. از این رو یکی از روزهایی که در محضر استاد بودم از ایشان درخواست کردم در زمینه ی زندگانی حضرت مجتبی علیه السلام برای من مطالبی بیان فرمایند. آن بزرگور نیز تقاضایم را اجابت کردند و همانند دیگر افاضاتشان در فرصت بسیار محدود زمانی تهمت طلاق پیشه بودن امام دومین را با براهین قاطع و با تحلیل و شرح دقیق و عمیق رد کردند. این جانب نیز امهات مطالب ایراد شده ی استاد را یادداشت کردم و در مواردی که توفیق سخنرانی درباره ی امام حسن علیه السلام نصیبم می گردید از آن چه از محضر ایشان آموخته بودم نیز استفاده و در زدودن تهمت از دامان امام همام و مظلوم شیعه تلاش می کردم. نوبتی نیز نوار سخنرانی ام را در خدمت استاد بردم که پس از شنیدن تأیید و در حق این بنده دعا کردند.
پس از ارتحال جان گداز استاد ارجمندم برآن شدم که یادداشت های مذکور را مدون و منظم کنم و به حلیه ی طبع بیارایم و به این ترتیب به دو هدف ذکر شده یعنی:
۱٫ رفع تهمت از حضرت مجتبی علیه السلام
۲٫ زنده داشتن یاد و نام دانشمند بزرگوار جناب آقای سید محمد نوری قدس سره
نایل شوم این طرح را با مدیر انتشارات آفاق در میان گذاردم که همانند همیشه با روی گشاده استقبال نمودند.
ثواب نشر این وجیزه را به روح استاد هدیه و برای ناشر نیز توفیقات افزون آرزو می کنم.

پیشنهاد گروه فرهنگی امیدواران
بهانه تپش قلب منی

دکتر حسین فریدونی

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.