شهادت على اکبر علیه السلام در ارشاد شیخ مفید
پس فرزندش على بن الحسین (ع) پیش آمد و مادرش لیلى دختر ابى قره بن عروه بن مسعود ثقفى بود و از زیباترین مردم آن زمان بود، و در آن روز نوزده سال داشت پس حمله افکند و می گفت:
۱- منم على فرزند حسین بن على، بخانه خدا سوگند ما سزاوارتر به پیغمبر هستیم.
۲- بخدا سوگند پسر زنا زاده در باره ما حکومت نخواهد کرد، با شمشیر شما را می زنم و از پدر خویش دفاع می کنم.
(شمشیر می زنم) شمشیر زدن جوانى هاشمى و قرشى.
پس چند بار چنین حمله افکند، و مردم کوفه از کشتن او خوددارى می کردند، مره بن منقذ عبدى گفت: گناه عرب بگردن من باشد اگر این جوان بر من بگذرد و چنین حمله افکند و من داغ مرگش را بر دل پدرش ننهم، پس همچنان که حمله افکند مره بن منقذ سر راه بر او گرفت و با نیزه او را بزد آن جناب بزمین افتاده، و آن بیشرم مردم گرد او را گرفته با شمشیرهاى خود پاره پاره اش کردند، حسین (ع) آمد تا بر سر آن جوان ایستاده فرمود: خدا بکشد مردمى که تو را کشتند اى پسرم، چه بسیار این مردم بر خدا و بر دریدن حرمت رسول (ص) بی باک کشته اند، و اشک از دیدگان حق بینش سرازیر شد، سپس فرمود: پس از تو خاک بر سر دنیا! در این حال زینب خواهر حسین (ع) از خیمه بیرون دویده فریاد می زد: اى برادرم و اى فرزند برادرم! و شتابانه آمد تا خود را بروى آن جوان انداخت، حسین (ع) سر خواهر را بلند کرده او را بخیمه بازگرداند، و بجوانان خود فریاد زد: برادرتان را بردارید، پس جوانان آمده او را برداشتند تا جلوى خیمه که پیش روى آن جنگ می کردند بر زمین نهادند.
منبع: ترجمه ارشاد شیخ مفید، رسولی محلاتی، ج۲، ص۱۱۰٫
ثبت دیدگاه