حدیث
سوگند به خدا امام شما سالیان درازی غایب می شود و چشم های مومنین در فراق او اشکباران است

جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳ Friday, 29 March , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 1978 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد دیدگاهها : 187×
پا به پای یک پیاده
۳۱ شهریور ۱۴۰۰ - ۲۰:۵۱
پ
پ

سلام
سلامي به تو وپاهاي خسته وآبله زده ات؛ سلامي به تو وچهره ي آفتاب سوخته ات ؛ سلامي به تو ومولاي غريبت كه از شوق زيارتش سرازپا نشناخته وپياده راهي حرمش گشته اي.
سلام ودرود ورحمت حق برتو باد كه از وراي قرون گذشته رئيس مذهبمان وشيخ مكتبمان جعفربن محمد الصادق  عليه السلام برتو سلام  فرستاد وآمرزش ورحمت ايزد را برايت طلب نمود.
خوشا به حال توكه ارباب برات سفرت را امضا نمود واز قيدو بند دنيا رهايت ساخت وتو را به سيل خروشان لبيك گويان خويش دعوت نمود.
اما مي خواهم دلم را به قدومت گره زده وهمپاي تو گردم وشايد همپاي آناني كه تو نيز از براي همراهي ايشان پياده راهي اين ديارگشتي تا اربعين خود را به كوي ارباب بي كفن رساني ،
همپاي كاروان زينب سلام ا…عليها وبراي ياري دخت حيدر
اما ديگر بانوي كاروان بسان گذشته نبود، گيسوانش سپيد گشته، قامتش چومادرش خميده،  چشمانش به شام بلا ديده، آنچه نشايد ديده
و زينبي كه شرمسار برادر است از براي سه ساله اي كه كنج خرابه بخواب ناز آرميد وديگر تاب همراهي با كاروان نداشت.
بيا باهم دقايقي هم قدم شويم ومروركنيم مشق يك پياده را ودرسنامه ي پياده روي را.
مبداء مهم نيست ازهرجا آمده باشي مقصد همه يكي است واين سيل پرخروش تنها در ساحل يك دريا آرام مي گيرد.
يكي وتنها يكي وآن هم درياي حسين عليه السلام؛چرا كه حسين عليه السلام يكي است ويكتاست  مصيبت  او
حال كه دل من هم باتو راهي شده بگذار همسفر صدايت زنم .
راستي همسفر،مي داني اين سفر از كي آغاز شد؟ و چه شد كه اين سفر علامت و نشان شيعه شد؟
شايد دليلش همين همپا شدن و همقدمي باشد!
مگر همين معناي شيعه نيست؟!

  1. اينكه نعل به نعل و گام به گام با مولايت و امامت همراه و همقدم شوي و مگر اين بزرگترين درس مكتب حسيني نيست هم پا و پا به پاي امام در ركاب امام .
    و امروز امام من و تو آخرين سلاله از خاندان حسين عليه السلام و نهمين گل از گلستان حسين عليه السلام است.
    پس بيا با هم همسفر و هم پاي امام خود شويم كه همانا او نيز شاید اين روزها راهي ديارحسين عليه السلام است، هيچ با خود انديشيدي كه شايد يكي از هم سفرانت او باشد چراکه او نیز این روزها سیاهپوش عزای جد خویش وصاحب عزای این مصیبت است ومیزبانی این  سیل عظیم عزاداران براوست.
    به ذره ذره  گرد وخاك اين راه كه بر پيكر ورخت ولباست مي نشيند بيا كه دلمان را هم ، خاكي  كنيم و وجودمان را سراسر خضوع وخشوع كه مباد در محضر امام جسارتي از ما سرزده وسخني لغو وبيهوده برزبان آوريم .
    بيا به پاس اين هم قدمي  با مولا زيارت خويش را به زيارت او گره زده وبه نيابتش راهي ديار ارباب بي كفن شويم. اين نيابت مهرتاييد ديگري است براي قبولي زيارتمان وپیوند دیگری بین ما وامام مان است وبه منزله ی سفارشی از سوی بزرگی به نزد بارگاه سلطان است که هرآینه به حرمت آن عزیز نظر لطف خاص تری سلطان به ما نماید.
    بيا در تمام مسير زمزمه ي لبمان دعاي فرجش باشد كه به راستي فرج او تنها سروري است كه مي تواند جراحت اين مصيبت را كاسته ومرهمي بردل مادر سادات باشد.
    بيا لبيك گوي امام غريب  زمان خويش باشیم ولبیک یعنی همچو یاران حسین عليه السلام از هرچه در این دنیا رنگ تعلق گرفته دست شست وخود را در دریای رخ امام خویش غرق ساخت وتا پای جان با دست وزبان ودل به یاریش شتافت.

چراكه حسين بن علي عليه السلام نیز به مااینگونه سفارش نمود :
«مهدي ما در عصرخويش مظلوم است تا مي توانيد درباره اش سخن گفته وقلم سرايي كنيد»[1]
پس بيا مشق كنيم درس نصرت وياري امام خويش را وبسان ياران باوفاي اباعبدالله تا پاي جان وتا آخرين قطره ي خون پاسبان وجان نثار مولايمان باشيم .
تمامي همسفران خويش را براي لبيك گويي به امام زمان ودعا براي تعجيل در فرجش دعوت نماییم واین نکته را به ایشان نیز یادآور شویم،به امیدآن که سيل پرخروش پيادگان اربعين حسینی یک صدا ویک دل در زير قبه وبارگاه  سيدالشهدا كه هرآينه استجابت دعا در آن حتمي است با پرچم يا لثارات الحسين دعاي فرج را همنوا شوند.
وخدا به حرمت ثارالله وبه سوز اشكهاي ريزان بر مصيبت اباعبدالله وبه پاس ارادت وشيفتگي اين  سيل پيادگان حرم نورعين رسول الله قلب مجروح و داغدار بقيه الله را با مژده فرجش شاد ومسرور سازد و
امسال اربعين در كنار حرم حسين عليه السلام لبيك گوي منتقم خون حسين عليه السلام باشيم وصداي دلنشينش را كه از کنار کعبه ندا مي دهد:
” الا يا اهل العالم ان جدي الحسين قتلوه عطشانا”
شنيده وبا كاروان  ياران مهدي فاطمه همراه شويم
پس در سراسر اين مسير ودرهرگام وهر قدمي كه برمي داري اين ذكر را از ياد مبر:
يارب الحسين بحق الحسين اشف صدرالحسين بظهورالحجه
اي پروردگار حسين به حق حسين شفاده دل حسين را به ظهور حجت خود حجت بن الحسن المهدي

☼☼☼

به اینجای کلام که می‌رسید …

برای لحظه‌ای می‌ایستم و به اطرافم می‌نگرم …گویی به وضوح ایشان را در همین مسیر و جاده در کنار خویش می‌بینم … یقینا این کمترین فاصله میان من و اربابم است…. گویی صدای گریه‌هایش به گوشم می‌رسد…گویی صدای تسبیحش را می‌شنوم … کاش او را می شناختم …و قدم جای قدومش می‌گذاشتم … کاش خاک پایش را طوطیای دیدگانم می‌کردم … کاش فقط یک جمله … فقط یک کلمه با او سخن می‌گفتم … لبیک یا مولای … لبیک … کاش مولایم اینجا بود…

 اما  او توان دیدن افتادن این دختربچه ها را ندارد… او توان دیدن خستگی این زنان بر زمین نشسته را ندارد… توان دیدن پای خسته و آبله زده را ندارد… دیدن این مشتاقان بی دست و پا برای او یاد عباس است…دیدن این پسر جوان رشید…دیدن این طفل صغیر… نه ای کاش مولایم اینجا نباشد…

 گویی صدای شیونش به گوش می‌رسد که به جد غریبش عرضه می‌دارد:

 اگر روزگار مرا به تاخیر انداخت و سرنوشت مرا از یاری تو بازداشت و نتوانستم با آنان که با تو جنگیدند بستیزم اینک صبح و شام بر تو شیون می‌کنم و به جای اشک بر تو خون می‌گریم، به خاطر افسوس بر تو و بر مصائبی که بر تو فرود آمد تا از غم و مصیبت و غصه رنج آن بمیرم[2]

گویی صدایش را می‌شنوم که می‌گرید و به ما شیعیانش میگوید: برای باز شدن دستم در گرفتن انتقام خون حسینم دعا کنید…برای التیام قلب مجروحم قدمی بردارید… اینجا بیش از پیش صدای هل من ناصر ینصرنی او به گوش می‌رسد…

امروز تنهای غریب در میان ما،  اوست … امروز باید به او اینگونه سلام داد … السّلام علی غریب الغربا… السّلام علی علی المظلوم بِلا ناصر…السّلام علی مُحامی بِلا معین… السلام علیک یا ثارَ الله و بنَ ثاره[3]

امروز و هر روز باید فریاد بزنیم انی اجدد له فی صبیحه یومی هذا و ما عشت من ایامی عهدا و عقدا و بیعتا له فی عنقی لا احول عنها و لا ازول ابدا… با او عهد و پیمان ببندیم که یاری‌اش کنیم … فریاد بزنیم که این عهدی است که تا جان در بدن داریم بر گردن ماست… اگر با وجود ملامتِ ملامت کنندگان و سختی راه و ترس از دشمنان اینک اینجاییم برای این است که نشان دهیم خون ما و خون تمام بشریت در مقابل شما اهل بیت پیامبر(ص) ارزشی ندارد… امروز اینجاییم که بگوییم کلام پیامبر را شنیدیم که فرمود: هیچ مزدی در ازای رسالتم نمی‌خواهم مگر مودت به اهل بیتم … امروز با زن و بچه آمدیم تا بگوییم ای پیامبر خدا اهل زیارت حسینت را بر جان اهل و عیال خودمان رجحان دادیم…جانمان را کادو پیچ در دست گرفتیم و تقدیم حسینت کردیم…

بگوییم یا صاحب الزمان … هرچه داریم از وجود شماست… به واسطه شما زمین درختانش را می‌رویاندو درختان میوه‌هایشان را بیرون می‌آورند…به واسطه شما آسمان بارانش و روزی‌اش را فرو می‌فرستد…به واسطه شما خداوند غم ها را از ما می‌زداید … به واسطه شما خدا ما را از خواری و پستی بیرون آورده و از هلاکت نجات داده است… و تقدیر خدا از خانه شما می‌گذرد[4] … امروز زمام امور به دست شماست… کلام، کلام شما و دستور دستور شماست…… جانمان به قربان شما … سمعا و طاعتا یا مولای…

حتی برکتِ همین سفر به دستانه کریمانه او عطا شده است….کاش می‌شد به نیت شکر نعیم ، با تمام این زائران، کاری برای دل بی‌قرار مولای غریبمان کنیم… که هر کس شکر مخلوق نعمت دهنده را به جا نیاورد شکر خالق را به جا نیاورده است[5]… کاش می‌شد در مقابل تک تک این زائران خالص و بی ریا که نفسشان حق است ، زانو بزنم و بگویم:

ای زائر امام حسین که می‌روی برای انجام بهترین اعمال[6]

ای زائری که هر قدمت برابر يك حج و يك عمره است[7]

ای که برای تو حضرت زهرا سلام الله و پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم و اهل بیتش علیهما سلام  دعا می کنند[8]

ای زائری که امام حسین علیه السلام به تو نگاه کرده و برايت آمرزش مى خواهد و به تو بشارت می‌دهد که اگر مى دانستی كه خداوند ، چه براى تو آماده كرده ، شادى ات بيشتر از بى تابى ات بود[9].

ای زائری که برای تو آسمانیان بیش از زمینیان دعا می‌کنند و نعمت جاوید را به تو بشارت می دهند[10]

می‌روی به سرزمینی که با فضیلت ترین سرزمین است.

پیشنهاد گروه فرهنگی امیدواران
گریه ی بر سیّدالشّهداء یا کسب علوم اهل بیت علیهم السّلام و ...

می روی در کنار حرم کسی که نزد خدا از کعبه گرامی‌تر است.[11]

می روی بر زیر قبه‌ای که دعا آنجا مستجاب است.[12]

پس  اینک از هر زمانی ارزشمند تر و مقرب تری… دعایت مقبول‌ترین دعاهاست … و اعمالت مقبول‌ترین اعمال است.

پس تا می‌توانی در این سفر با اعمالت به امام زمان لبیک بگوی و در راه او قدم بردار :

  • با دعا برای ظهور فرجش در زیر قبه حرم سید الشهدا که امام صادق علیه السلام به ما سفارش نموده وقتی کنار قبر سید الشهدا و زیر قبه رسیدیم گونه خود را بر قبر ایشان گذاشته و رسیدن منتقم خون سید الشهدا را اینگونه از خدا طلب کنیم… اللهم رب الحسین اشف صدر الحسین… الهم رب الحسین اطلب بدم الحسین… الهم رب الحسین انتقم ممن رضی بقتل الحسین … یا رب الحسین انتقم ممن خالف الحسین…یا رب الحسین انتقم ممن فرح بقتل الحسین علیه السلام [13]
  • با هدیه دادن ثواب سفر و زیارتت به مولایمان … که چه زیباست بسان گذشته که برخی به دستور خاندان عصمت و طهارت اجیر ایشان می‌شدند و برای حوائج ایشان و شفای بیماری ایشان به کنار قبر سید الشهدا رفته و دعا می‌کردند[14] ما نیز امروز اجیر صاحبمان شویم و برای سلامتی و حوائج ایشان دعا کنیم که یقین می‌رود امام حسین علیه السلام بر نایب و اجیر فرزندشان مهدی(عج) نگاه ویژه نمایند.
  • با عهد و پیمان در ترک گناهانی که هر هفته دو بار ( به نقلی هر صبح و شام[15]) قلب نازنین مولایمان را مجروح می کند[16]… و اشک ایشان را سرازیر کرده می فرمایند: «خدایا شیعیان ما را از شعاع نور ما و بقیه ی طینت ما خلق کرده ای، آن ها گناهان زیادی با اتکا بر محبت به ما و ولایت ما کرده اند، اگر گناهان آنها گناهی است که در ارتباط با تو است از آن ها بگذر که ما را راضی کرده ای و آنچه از گناهان آنها در ارتباط با خودشان هست خودت بین آن ها را اصلاح کن و از خمسی که حق ماست به آن ها بده تا راضی شوند و آن ها را از آتش جهنم نجات بده و آن ها را با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما[17]»
  • و با محبت ورزیدن به امام عصر(عج) و به زائران پدر گرامی‌اش با هر اقدام میسری در این سفر، دوستی و رفاقت با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را برای خود توشه قیامت ببر که پیامبر درباره دوستداران امام عصر(عج) – که در دوران غیبت – به ایشان اقتدا می‌کنند و به محبان ایشان محبت می ورزند می‌فرمایند: «ذلک من رفقائی و ذی مودتی و اکرم امتی علی یوم القیامه، او از رفیقان من و از گرامی‌ترین امت من در نزد من- در روز قیامت- خواهد بود[18]».
  • با قرار روزانه خواندن زیارت عاشورا به نیت ظهور ایشان و استقرار ثواب‌های حاصله از زیارت امام حسین علیه السلام پس از بازگشت به وطن، هدیه‌ای ارزشمند از جانب ابی جعفر باقر العلوم علیه السلام به تمام شیعیان. علقمة بن محمّد حضرمى مى‏گويد: محضر مبارك ابى جعفر عليه السّلام عرض كردم: دعائى به من تعليم فرمائيد كه در آن روز وقتى از نزديك به زيارت آن حضرت رفتم آن را خوانده و دعائى يادم دهيد كه هر گاه از نزديك به زيارت آن جناب نرفته بلكه از شهرهاى دور و پشت بام به آن حضرت اشارة سلام دادم آن را بخوانم. حضرت فرمودند: « اى علقمه: بعد از آنكه با اشاره به آن حضرت سلام دادى و پس از آن، دو ركعت نماز خواندى و هنگام اشاره و پس از خواندن دو ركعت اگر اين دعاء و زيارت را كه شرحش را برايت مى‏گويم خواندى پس به آنچه فرشتگان زائر آن حضرت دعاء كرده‏اند تو نيز دعاء نموده‏اى و خداوند متعال براى تو هزار هزار حسنه نوشته و هزار هزار گناه محو مى‏فرمايد و صد هزار هزار درجه مقام و مرتبه تو را بالا برده و تو را از كسانى قرار مى‏دهد كه با حضرت حسين بن على عليهما السّلام شهيد شده‏اند و بدين ترتيب در درجه ايشان قرارت مى‏دهد و شناخته نمى‏شوى مگر در زمره شهدائى كه با آن حضرت شهيد شده‏اند و ثواب تمام انبياء و رسولان و كسانى كه زيارت امام حسين عليه السّلام را از زمان شهادتش تا به الآن نموده‏اند را برايت مى‏نويسد.[19] علقمه مى‏گويد: حضرت ابو جعفر امام باقر عليه السّلام فرمودند: اى علقمه اگر بتوانى هر روز با اين زيارت امام حسين عليه السّلام را زيارت كنى البتّه اين كار را انجام بده كه ان شاء اللَّه تمام ثواب‏هائى كه ذكر شده برايت منظور گردد.»[20]
  • و با انجام آدابی که امام صادق علیه‌السلام آن ها را شرط قبول زیارت سید الشهدا دانسته اند.

و فرموده اند:

« بر تو لازم است ، همراهى نيكو با همراهانت .

بر تو لازم است ، كم گويى ، جز به نيكى .

 بر تو لازم است، ذكر فراوان خدا .

بر تو لازم است ، تميز كردن جامه ات.

 بر تو لازم است ، غسل پيش از آمدن به مرقد حسين عليه السلام .

بر تو لازم است ، خشوع و بسيار نماز خواندن و درود فرستادن بر محمّد و خاندان محمّد.

  بر تو لازم است با وقار بودن و فرو گذاردن آنچه شایسته تو نیست.

بر تو لازم است دیده‌ات را از [ از حرام ] فرو خواباندن.

 بر تو لازم است كه به برادران نيازمند و درمانده ات كه دستشان از همه جا كوتاه شده ، رسيدگى و كمك كنى و از خودگذشتگى نمايى .

بر تو لازم است تقيّه كنى ، كه قوام دينت به آن است .

بر تو لازم است از آنچه نهى شده اى ، پارسايى بورزى ، و نيز از بگومگو كردن و سوگند فراوان و كشمكش هايى كه در آن ، سوگند ياد مى شود.

هنگامى كه اينها را به انجام رساندى مستحقّ بازگشت با آمرزيدگى و رحمت و خشنودى خدا هستى و نيز مستحقّ چيزهايى هستى كه با هزينه كردن اموالت و دورى از خانواده ات ، به آنها اميد داشتى و آنها را از او طلب نمودى[21]» .

اگر خواهش از تمام زائران میسر نیست سفارش به دوستان و همسفران قطعا شروعی برای یک حرکت است. حرکتی که نهایت آن دیدار یار است و سعادت حقیقی. حرکتی که در توقیع امام عصر(عج) به شیخ مفید چنین توصیف شده است:

«اگر شیعیان ما- که خدا بر طاعتش توفیقشان دهد- در وفا به عهد و پیمانی که بر عهده آنان است، همدل می شدند، برکت دیدار ما از آنها وا پس نمی‌افتاد و سعادت مشاهده ما همراه با معرفت حقیقی و راستین برایشان پیش می‌افتاد[22]

یاد تو دل مرا هوایی بکند

الطاف تو دفع هر بلایی بکند

بی معرفت، آن که در کرب و بلا

از بهر ظهور تو دعایی نکند

پاورقی


[1] به نقل از ترجمه صحیفه مهدیه، انتشارات دار الثقلین، چاپ چهارم،ص59

[2] زیارت ناحیه مقدسه خطاب امام عصر عج به جد غریبش سید الشهدا علیه‌السلام

[3] بحار الانوار،ج101،ص294.

[4] من لا یحضره الفقیه، ج2،صص615و616؛ فروع کافی، ج4، ص577،ح2.

[5] عیون اخبار الرضا، ج2،ص24.

[6] كامل الزيارات : ص ۲۷۷ ح ۴۳۵ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۴۹ ح ۵/ كامل الزيارات عن أبي خديجة :قُلتُ لِأَبي عَبدِ اللّه ِ عليه السلام : ما يُبلَغُ مِن زِيارَةِ قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام ؟ قالَ : أفضَلُ ما يَكونُ مِنَ الأَعمالِ . [6] كامل الزيارات ( ـ به نقل از ابو خديجه ـ ) : به امام صادق عليه السلام گفتم : چه چيزى [در ثواب ]به زيارت قبر حسين عليه السلام مى رسد ؟ فرمود : «آن ، برترينِ اعمال است» .

[7] فضل زيارة الحسين عليه السلام : ص ۶۲ ح ۴۳ و

[8] كامل الزيارات : ص ۲۴۷ ح ۳۶۸ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۵۰ ح ۱ .

[9] الأمالي للطوسي : ص ۵۵ ح ۷۴ ، بشارة المصطفى : ص ۷۸ ، كامل الزيارات : ص ۲۰۶ ح ۲۹۲ و ص ۵۴۴ ح ۸۳۰ كلاهما عن عبداللّه بن بكير نحوه ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۶۴ ح ۴۹

[10] الكافي : ج ۴ ص ۵۸۲ ح ۱۱ ، ثواب الأعمال : ص ۱۲۱ ح ۴۴ ، كامل الزيارات : ص ۲۲۹ ح ۳۳۶ ، المزار الكبير : ص ۳۳۵ ح ۱۴ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۸ ح ۳۰ .

[11] كامل الزيارات : ص ۲۹۸ ح ۴۹۶ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۴۰ ح ۶۰ .

[12] بحار الانوار، ج 101،ص 69 ح 2به نقل از امالی طوسی: ان الله تعالی عوّض الحسین من قتله ان جعل الامامه فی ذریه و الشفا فی تربه و اجابه عند قبره…؛  وسائل الشیعه، ج10،ص352،ح16: الا و ان الاجابه تحت قبه …

[13] کامل الزیارات، باب 79،ح23

[14] وسائل الشیعه، ج10، صص421و422ح2.

[15] مناقب آل ابیطالب،4: 341« ای موسی بن سیار آیا تو نمی دانی که هر صبح وشام اعمال شیعیانمان بر ما امامان عرضه می‌شود؟ اگر در آن نامه‌ها شاهد کاستی‌هایی در اعمالشان باشیم از خداوند برای آنان طلب گذشت می‌کنیم و اگر کار پسندیده و ارجمندی از آنان سر زده باشد برایشان شکر و سپاس خداوند را به جای می‌آوریم»

[16] بحار الانوار، ج5، ص329.

[17] بحار الانوار،ج53،ص302

[18] کمال الدین، ج1، باب 25،ح2.

[19] ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات / ترجمه ذهنى تهرانى – تهران، چاپ: اول، 1377 ش.

[20] ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات / ترجمه ذهنى تهرانى – تهران، چاپ: اول، 1377 ش.

[21] كامل الزيارات : ص ۲۵۰ ح ۳۷۴ ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۱۴۲ ح ۱۱ نقلاً عن كامل الزيارات عن محمّد بن مسلم عن الإمام الباقر عليه السلام .

[22] الاحتجاج، ج2، ص499.

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.