کمال دین
﴿… اَلْیوْمَ یئِسَ الَّذِینَ کفَرُوا مِن دِینِکمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ، اَلْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکمُ الإِسْلاَمَ دِینًا… ﴾
کمال دین
امروز همان روز است که ابلیس دو دست دریغ بر سر میکوبد و از همه چیز مأیوس میشود. نه او که یاران او از انس و جن نیز از منحرف کردن دین خدا ناامیدند.
امروز همان روزی است که خداوند دین خود را کامل میکند و نعمت خود را تمام مینماید و راضی میشود که اسلام را به عنوان دین خود برگزینند.[1]
چرا که رسول خدا صلیاللهعلیهوآله به امر الاهی، در این روز بهترین مردم را برگزیده است؛[2] همو که حافظ اسرار الاهی است؛[3] همو که دروازهی علم پیامبر صلیاللهعلیهوآله است؛[4] همو که قرآن ناطق است[5] و وارث علم انبیا.[6]
اسلام به جز یاد علی پایه ندارد قرآن به جز از مهر علی آیه ندارد
گفتم به برِ سایهی لطفش بنشینم دیدم که علی نور بود، سایه ندارد
مگر جز این است که پیامبر صلیاللهعلیهوآله فرمودند: من شهر علمام و علی علیهالسلام دروازهی اوست و هرکس کلامی از علم و حکمت بخواهد لاجرم باید از درِ آن وارد شود.[7]
اما شیطان صفتان که تاب تحمل دیدن حق را ندارند، در حال کشیدن نقشههایی برای انحراف اسلاماند. همان روز مخفیانه از طواف خارج میشوند و گوشهای به دور از چشم مردم جمعشده، با یک دیگر پیمان میبندند که اگر رسول خدا از دنیا رفت، نگذارند خلافت به علی و اولاد علی برسد.[8]
از همان روز در زیر آن سایبان شوم، خلافت را غصب و آبشخور دین را لجنآلود میسازند و برای رسیدن به اهداف خود حاضر به انجام هر کاری میشوند.
چرا که خود خوب میدانند که اگر حضرت علی علیهالسلام بعد از پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله زمام امور را به دست گیرند، دیگر آنان نمیتوانند مال اندوزی کنند و جاهطلبی خود را ارضاکنند و مسیر اسلام را منحرف نمایند.
آنان برای کسی نقشه میکشند که در قرآن گاه مودّتش تکلیف شده[9] و گاه عظمت ذاتش تشریح گردیده؛ گاه مشتری خاص رضای خداست و نسبت به جان خود در این معامله بیاعتنا[10] و گاه نشان می دهد که خدا مهرش را در دل مؤمنان مینهد.[11]
علی امام من است و منام غلام علی هزار جان گرامی فدای نام علی
جایی دیگر ولایتش را بر پیغمبران سلف مسلّم میدارد؛[12] در دیگر آیه او را برای رسول خدا یار خدا می داند.[13]
واقعاً چه مقام بلندی را داراست و علو ذات وی را، حد به کجاست؟
[2]. همهی مفسّران شیعه و بسیاری از مفسّران اهل سنّت، نزول این آیه را مربوط به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام در روز غدیر دانسته اند؛ رجوع شود به تفسیر كنزالدّقائق،ج 4، ذیل آیهی 3 از سورهی مائده.
ثبت دیدگاه