به مبارکی ایام  ولادت حضرت سید الشهدا ،امام حسین (علیه السلام ) و نیز برادر بزرگوار و فداکارشان ، باب الحوائج الی الله ، قمر منیر بنی هاشم ، حضرت ابالفضل (علیه السلام) و نیز امام چهارم ، سید الساجدین و زین العابدین ، حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) شعر زیر را به تمامی منتظران منتقم شهیدان کربلا (علیه و علیهم السلام) ، حضرت بقیه الله (روحی لتراب مقدم شیعته الفداء) تقدیم می نمایم.

مرا امام انس و جان گفته اند/مهدی صاحب الزمان گفته اند
خون خدا جد نکوی من است /حضرت عباس عموی من است
عموی من کرامت دائم است /عموی من ماه بنی هاشم است
عموی من باب مرادهمه است/عموی من عزیز دو فاطمه است
عموی من حسین را یار بود/حامی و سقا و علمدار بود
عموی من امید اهلیبت است/عموی من شهید اهل بیت است
عموی من قبله اهل ولاست/دیده فرات است و دلش کربلاست
عموی من تشنه ز دریا گذشت/تشنه ی دریا تشنه ز دنیا گذشت
عموی من به بحر بی تاب شد/آب هم از خجالتش آب شد
عموی من باغ گل علقمه است/عموی من سادات بنی فاطمه است
عموی من نام خوشش دلگشاست/عموی من همیشه مشکل گشاست
عموی من با همه آقائیش /همیشه بالیده به سقائیش
عموی من سلام بر صبر او/که آب گشته زائر قبر او
عموی من به آب هم ناز کرد/با جگر سوخته رواز کرد
عموی من صوزت نورانئیش/شسته شده ز خون پیشانیش
دو چشم او دو چشمه ی مشک بود/تمام هستی اش همان مشک بود
حیف که بند دلش از هم گسیخت/تمام آرزویش بر خاک ریخت
بهر تو ای دار و ندار حسین/جن و ملک ریخت سر شگ از دو عین
صفحه و انگشت و قلم گریه کرد/نیزه و شمشیر و علم گریه کرد
داغ تو ای ساقی بی چشم و دست/پشت حسین ابن علی را شکست…شعر از سروده های جناب آقای حاج غلامرضا سازگار متخلص به میثم می باشد.