در فکر بودم که من مومن هستم یا منافق!
آخه بعضی از کارهایی که انجام میدم از اسلام و مسلمانی به دوره.
مومن گناه نمی‌کنه، وقتش را تلف نمی‌کنه، به انسان‌های دیگه احترام میذاره و آنها را یاری می‌کنه.
مومن نگران روزی‌اش نیست، توکلش همیشه به خداست و می‌دونه که عزت فقط پیش خداست، نه از شرق می‌ترسه و نه از غرب.
اما من!
وقتم را با چیزهای بیهوده و باطل سپری می‌کنم، تا یک کم دلار کم و زیاد می‌شه دیگه خدا رو بنده نیستم.
اما خدا را شاکرم که با همه‌ی بدی‌هایم، حداقل ابوتراب، بهترین یار پیامبر، را دوست دارم.
البته خدا کنه که به خاطر این حداقلی، باقی وجودم و اعمالم هم درست بشن، که دوستی ابوتراب فقط یک ادعا نباشه.
آمین
یکی از یاران از امیر مؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام نقل می‌کند که حضرت فرمودند:
«به یاد دارندگان از یاران پیامبر، حضرت محمّد صلی الله علیه وآله، می‌دانند که در بینشان صاحب فضیلتی نیست، جز آن که من در آن فضیلت، سهیم و برترم و من، هفتاد فضیلت دارم که هیچ کدامشان در آنها شریک نیستند».
گفتم:ای امیر مؤمنان! مرا از این فضایل، خبر ده.
فرمود:
و امّا چهل و یکم، من از پیامبر خدا شنیدم که می فرمود:” بشارتت باد، ای علی! جبرئیل پیش من آمد و به من گفت:ای محمّد! خداوند – تبارک و تعالی – به اصحابت نگریست و پسر عمو و شوهر دخترت فاطمه را بهترین یارِ تو یافت و او را وصی تو و ادا کننده از سوی تو قرار داد “.
و امّا چهل و دوم، از پیامبر خدا شنیدم که می فرمود:” بشارتت باد، ای علی! چون خانه تو در بهشت، مقابل خانه من است و در اعلی علّیین، در کنار رفیق اعلی، تو با منی “.
گفتم:ای پیامبر خدا! اعلی علّیین چیست؟ فرمود:” قبّه ای (بارگاهی) از دُرّ سفید است که هفتاد هزار لنگه دارد و جای سکونت من و توست “.
و امّا چهل و سوم، پیامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمود:
” خداوند عزوجل، دوستی مرا در دل مؤمنان، استوار ساخته است. همچنین – ای علی – دوستی تو را در دل مؤمنان، استوار گردانیده است و کینه من و کینه تو را در دل منافقان، ریشه دار گردانیده است. بنابراین، جز مؤمن پرهیزگار، تو را دوست نمی دارد، و جز منافق کافر، تو را دشمن نمی دارد “.
و امّا چهل و چهارم، از پیامبر خدا شنیدم که می فرمود:” از بین عرب ها، جز ناپاکزاده، تو را دشمن نمی دارد و از میان عجم ها، جز شقی و از بین زنان، جز زن سلیطه، [۱] تو را دشمن نمی دارد “.[۲]
—————
[۱] سلقلقیه که در متن روایت آمده از ریشه «السِّلق» به معنای گرگ است و آن را به سلیطه معنا کردهاند؛ یعنی زنی گرگ‌وش و پرخاشجو.
[۲] الخصال:۱:۵۷۲٫
ثبت دیدگاه