پیامبری که من دیدم

محمد (ص) همچون انبیاء گذشته، از بهترین خاندان و گرامیترین دودمان بدنیا آمد.

روز ولادت اش با کرامتى عظیم همراه بود؛ «کَرِیماً مِیلادُهُ». ۲

خدا او را برگزید از درختى که رستنگاه پیامبران است و چراغدانى پرنور براى روشنى جهان؛ ۳

هرگاه آفریدگان را به دو فرقه کرد ، او را در بهترین گروه در آورد. ۴

علی(ع) مى‏فرماید:

«خداوند پیامبران را در بهترین ودیعتگاهها به ودیعت نهاد و در شریف‏ترین قرارگاهها جاى داد . آنان را از صلبهایى کریم به رحمهایى پاکیزه منتقل فرمود.

هرگاه یکى از ایشان از جهان رخت بربست دیگرى براى اقامه دین خدا جاى او را گرفت . تا کرامت نبوت از سوى خداوند سبحان نصیب محمد (ص) گردید . او را از نیکوترین خاندانها و عزیزترین دودمانها بیرون آورد ، از درختى که پیامبرانش را از آن آشکار نموده بود و امینان وحى خود را از آن برگزیده بود». ۵

*****

براى محمد(ص) فرشته‏اى گماشته شد، تا این مامور الهى، او را به سوى خیرات و اخلاق خوب هدایت کند و امیرمومنان (ع) از وجود این فرشته اینگونه خبر مى‏دهد:

«خداوند از آن زمان که رسول خدا از شیر بازگرفته شد بزرگترین فرشته اش را قرین وى ساخت، تا شب و روز او را به راههاى مکارم، و طرق اخلاق نیک سوق دهد».۶

*****

محمد(ص) در هر سال یک ماه در غار حرا مى‏ماند، ماه رمضان بهترین موسم براى خلوت او با خدایش بود. تا به تنهایى به عبادت پردازد؛ البته همیشه تنها نبود و على (ع) انیس غار و صفاى خلوتش بود.

«هر سال در حراء زمانى چند خلوت مى‏گزید. من او را مى‏دیدم و جز من کسى وى را نمى‏دید». ۷

*****

۲۷ رجب بود و نخستین نور وحى بر قلب محمد(ص) تابید و بعثت آغاز شد.

او برگزیده خدا گردید، براى یک ماموریت مهم و بى مانند.

على (ع) از شنیده‏هاى خود در آن فضا چنین مى‏گوید:

«نور وحى و رسالت را به چشم مى‏دیدم و بوى نبوت را مى‏شنیدم. هنگامى که وحى نازل مى‏شد صداى ناله شیطان را مى‏شنیدم . مى‏پرسیدم یا رسول الله ، این صداى چیست ؟ مى‏گفت که صداى شیطان است ، از اینکه او را بپرستند، نومید شده است . تو هم مى‏شنوى ، هر چه من مى‏شنوم و مى‏بینى آنچه من مى‏بینم ، جز آنکه تو پیامبر نیستى ولى تو وزیر منى ، تو به راه خیر مى‏روى». ۸

*****

پیامبر (ص) بود و ۲ یار ؛

اسلام بود و ۲ مسلمان ؛

«روزگارى جز خانه‏اى که رسول الله ( ص ) و خدیجه و من در آن مى‏زیستیم ، اسلام را بر روی کره خاک دیگر خانه‏اى نبود»۹

۲) نهج البلاغه، خطبه ۱٫

۳) خطبه ۱۰۸٫

۴) خطبه ۲۱۴

۵) خطبه ۹۴٫

۹-۶) خطبه ۱۹۲٫