۱- أُوصیکُمْ بِتَقْوَى اللّه، وَالْوَرَعِ فى دینَکُمْ، وَ الاْءجْتِهادِ لِلّهِ، وَ صِدْقِ الْحَدیثِ، وَ أداءِ الْأمانَهِ اِلى مَنِ ائْتَمَنَکُمْ مِنْ بِرٍّ وَ فاجِرٍ، وَطُولِ السُّجُودِ، وَحُسْنِ الْجَوارِ، فَبِهذا جاءَ مُحَمَّدٌ صلى الله علیه و آله؛
شما را سفارش مىکنم به تقواى الهى، پارسایى در دین خودتان و کوشش و تلاش براى خدا و راستگویى و اداى امانت به کسى که شما را امین شمرده است؛ چه خوب باشد یا بد، و طولانى کردن سجده و خوش همسایگى که حضرت محمد (صلى الله علیه و آله) همین برنامهها را آورده است.
«بحارالانوار: ج ۷۸ ص ۳۷۲ ح ۱۲»
گناهی که نابخشودنی است
۲- مِنَ الذُّنُوبِ الَّتى لاتُغْفَرُ: لَیْتَنى لا اُؤاخَذُ اِلاّ بِهذا؛
از گناهان نابخشودنى این است که گفته شود اى کاش مرا به غیر از این گناه مؤاخذه نکنند. (یعنى گناه را کوچک و سبک شمارد)
«تحف العقول: ۴۸۷»
۳- لایَشْغَلَکَ رِزْقٌ مَضْمُونٌ عَنْ عَمَلٍ مَفْرُوضٍ؛
مبادا روزى تضمین شده (که در هر حال به تو مىرسد) تو را از کار و فعالیت واجب بازدارد.
«تحف العقول: ۴۸۹»
پنج ویژگی که از نشانههای مومنان است
۴- عَلاماتُ الْمُؤْمِنینَ [المؤمن] خَمْسٌ: صَلاهُ الاْءحْدى وَالْخَمْسینَ، وَ زیارَهُ الْأرْبَعینَ، وَ التَّختُّمُ بِالْیَمینِ، وَ تَعْفیرُ الجَبینِ، وَ الْجَهرُ بِبسْمِ اللّه الرَّحْمنِ الرَّحیمِ؛
نشانههاى مؤمنان (شیعیان) پنج چیز است: ۱ ـ ۵۱ رکعت نماز (نمازهاى واجب و مستحب روزانه)؛ ۲ ـ زیارت اربعین؛ ۳ ـ انگشتر به دست راست داشتن؛ ۴ ـ پیشانى را (در سجده) بر خاک نهادن؛ ۵ ـ بسم الله الرحمن الرحیم را (در نمازها) بلند گفتن.
«مصباح المتهجد: ۷۸۸»
عبادت به روزه و نماز زیاد نیست بلکه…
۵- لَیْسَتِ الْعِبادَهُ کَثْرَهَ الصِّیامِ وَ الصَّلاهِ، وَ إنَّما اَلْعِبادَهُ کَثْرَهُ التَّفَکُّرِ فِى أمْرِ اللّهِ؛
عبادت به روزه و نماز زیاد نیست، بلکه عبادت، زیاد فکر و اندیشه کردن درباره کار و امر خداست.
«بحارالانوار: ج ۷۸ ص ۳۷۳ ح ۱۳»
۶- لاتُکْرِمِ الرَّجُلَ بِما یَشُقُّ عَلَیْهِ؛
هیچ کس را به گونهاى احترام نکن که او را به رنج و مشقّت بیفکند.
«بحارالانوار: ج ۷۸ ص ۳۷۴ ح ۳۴»
۷- حُبُّ الأبْرارِ لِلأبْرارِ ثَوابٌ لِلأبْرارِ، وَ حُبُّ الفُجّارِ لِلأبْرارِ فَضِیلَهٌ لِلأبْرارِ، وَ بُغْضُ الفُجّارِ لِلأبْرارِ زَیْنٌ لِلأبْرارِ، وَ بُغْضُ اْلأبْرارِ لِلْفُجّارِ خِزْىٌ عَلَى الفُجّارِ؛
محبت خوبان با همدیگر براى خوبان پاداش دارد و محبت تبهکاران نسبت به خوبان براى خوبان فضیلت است و دشمنى تبهکاران با خوبان زینت براى خوبان است و دشمنى نیکان با تبهکاران مایه خوارى تبهکاران است.
«بحارالانوار: ج ۷۸ ص۳۷۲ ح ۸»
کم آسایشترین مردم چه کسی است؟
۸- أَقَلُّ النّاسِ راحَهً الحَقُودُ؛
کم آسایشترین مردم، انسان کینهتوز است.
«تحف العقول: ۴۸۸»
۹- مِنَ الْفَواقِرِ التّىِ تَقْصِمُ الظَّهْرَ، جارٌ إنْ رَأى حَسَنَهً أَطْفَأَها وَ اِنْ رَأى سَیِّئهً أَفشاها؛
یکى از مصیبتهاى کمرشکن، همسایهاى است که چون خوبى را ببیند روى آن سرپوش گذارد و اگر بدى ببیند آن را افشا کند.
«تحف العقول: ۴۸۷»
کسی که خدا و فرشتگان بر او درود میفرستند
۱۰- مَنْ رَضِىَ بِدُونِ الشَّرَفِ مِنَ المَجْلِسِ لَمْ یَزَلِ اللّه ُ وَمَلائِکَتُهُ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ حَتّى یَقُومَ؛
کسى که در مجلس به پایینتر از جایگاه خود راضى شود، همواره خدا و فرشتگان الهى بر او درود مىفرستند تا وقتى که برخیزد.
«تحف العقول: ۴۸۶»
حد و اندازه سخاوت، اقتصاد و شجاعت چه میباشد؟
۱۱- اِنَّ لِلسَّخاءِ مِقْداراً فَإنْ زادَ عَلَیْهِ فَهُوَ سَرَفٌ، وَ لِلْحَزْمِ مِقْداراً فَإنْ زادَ عَلَیْهِ فَهُوَ جُبْنٌ وَ لِلاْءقْتِصادِ مِقْداراً فَإنْ زادَ عَلَیْهِ فَهُوِ بُخْلٌ وَ لِلشَّجاعَهِ مْقِداراً فَإنْ زادَ عَلَیْهِ فَهُوَ تَهَوُّرٌ؛
«سخاوت» و بخشش، حدّ و اندازهاى دارد، اگر از آن بگذرد، «اسراف» است؛ «حزم» و دوراندیشى، اندازه و حدى دارد، اگر بیش از آن باشد، «ترس» است؛ «اقتصاد» و میانه روى هم حدى دارد، اگر از آن بگذرد، «بُخل» است و «شجاعت» و دلیرى هم مقدار و اندازهاى دارد، اگر از آن حدّ بگذرد، «بى باکى» است.
«بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۷۷»
۱۲- فى تفسیر قوله تعالى «وَ قُولُوا لِلنّاسِ حُسْنا» قالَ: قُولُوا لِلنّاسِ کُلِّهُمْ حُسْنا مُؤمِنِهُمْ وَ مُخالِفِهُمْ، أمّا المؤمِنونَ فَیَبْسُطُ لَهُمْ وَجْهَهُ وَ أمّا الْمُخالِفونَ فَیُکَلِّمُهُمْ بِالْمُداراهِ لاِجْتِذابِهِمْ اِلىَ الاْیمانِ. فَاِنِ استَتَرَ مِنْ ذلِکَ بِکفِّ شُرورِهمْ عَنْ نَفْسِهِ وَ عَنْ اِخْوانِهِ المُؤمِنینَ؛
امام حسن عسکری (ع) در تفسیر آیه «با مردم به زبان خوش سخن بگویید» فرمود: یعنى با همه مردم، چه مؤمن و چه مخالف به زبان خوش سخن بگویید. مؤمن، به هم مذهبان، روى خوش نشان مىدهد و با مخالفان، با مدارا سخن مىگوید تا به ایمان، جذب شوند که حتى اگر نشدند، با این رفتار، از بدىهاى آنان در حق خود و برادران مؤمنش، پیشگیرى کرده است.
«مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۲۶۱»
۱۳- ان القلوب اقبالا و ادبارا فاذا اقبلت فاحملوها على النوافل و اذا ادبرت فاقصروها على الفرائض؛
به درستى که قلب گاهى آماده و گاهى خسته است، زمانى که قلب شما آمادگى داشت و با نشاط و سرحال بود، آن را به انجام نوافل وادارید و زمانى که خسته بود، به واجبات اکتفا کنید.
«مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۱۷۷»
کلید تمام بدیها چیست؟
۱۴- لا تمار فیذهب بهاؤک، و لاتمازح فیجترأ علیک؛
جدال مکن تا احترامت برود و شوخی مکن تا بر تو گستاخ شوند.
«تحف العقول، ص ۵۱۶»
۱۵- جُعِلتِ الخَبائِثُ فی بَیت وَ جُعِل مِفتاحُهُ الکَذِبَ؛
تمام پلیدیها در خانهای قرار داده شده و کلید آن دروغگویی است.
«بحار الانوار، ج۷۸، ص۳۷۷»
ثبت دیدگاه