هر سال نیمه شعبان با هاله ای از غم و شادی فرا می رسد . شادی میلاد او که بهار دلهاست با غم فراق او در هم می آمیزد و دوستدارانش را امیدی دوباره می بخشد امید واژه ای که دوستداران منتظر را زنده نگه می دارد تا بال در بال یکدیگر چونان کبوترانی سپید بر بام هر خانه بنشینند و مژده ی آمدنش _میلادش _ را بدهند
و اینک کبوتری سپید با شاخه ای گل دردهان به دیدار شما دوستان آمده است و چند لحظه ای میهمان شماست
گل دوستی او را که این کبوتر برایتان آورده است در قلب هایتان بکارید و هر روز آبیاری اش کنید و این کبوتر سپید را بعد از این که مهمان شما شد به خانه دوستانتان نیز بفرستید تا آنها هم شاخه ای گل بگیرند و دل هایشان را بهاری کنند .
زمان:
مکان:
ثبت دیدگاه