امام زمان علیه السلام از کنار خانه کعبه، در محل حجر الاسود (۵)، ظهور خواهد کرد؛ در حالی که سیصد و سیزده یار آن حضرت در آن جا حاضرند جبرئیل امین در لحظه ی ظهور، بر بام خانه ی کعبه می رود و با فریادی که همه ی مردم دنیا آن را می شنوند و مفهومش را می فهمند، ظهور آن حضرت را اعلام می کند (صیحه ی آسمانی) مومنان برگزیده از هر گوشه یعالم به بیعت و یاری او می شتابند. حضرت عیسی علیه السلام از آسمان فرود می آید و با آن حضرت بیعت کرده، در سپاه ایشان قرار می گیرد و در نماز به آن حضرت اقتدا می کند (۶) عده ای از مومنان که مشتاق یاری حضرتش بوده اندو در گذشته  اند، زنده می شوند و به یاری امام خویش می شتابند. آن هنگام که شماره یاوران آن حضرت به ده هزار نفر برسد، قیام می کند (۷) و پس از فتح مکه به مدینه می رود. از آن جا به کوفه تشریف می برد و در آن جا استقرار می یابد و آن شهر را پایتخت حکومت جهانی خویش قرار می دهد  (۸) و از همان جا لشگر خویش را به سراسر جهان می فرستد.
در این جنگها، علاوه بر یارانی که روز به روز بر تعدادشان افزوده می شود، فرشتگان و عوامل طبیعت نیز به فرمان آن حضرت هستند. (۹) ترس و رعب شدیدی همه ارکان سپاه دشمن را فراگرفته، مانع آنها از هر اقدامی می شود. (۱۰)
از ویژگیهای لشگر امام زمان علیه السلام آن است که در هیچ جبه ای شکست نمی خورد و همواره پیروز و سرافراز است؛ زیرا اکثر مردم در برابر لشگر آن حضرت تسلیم می شوند و با دیدن:
ـ معجزات و نشانه های الاهی؛
ـ منطق و کلام دلربا؛
ـ اخلاق و انسانیت و معنویت او و یارانش؛
دیگر جایی برای انکار نمی ماند. اندک مقاومتی هم که از سوی بعضی مخالفان اسلام، چون یهود و برخی مخالفان متعصب اهل بیت علیهم السلام انجام گیرد؛ درهم شکسته می شود و شرق و غرب عالم در مدت هشت ماه فتح می شود.
امام مهدی علیه السلام در آن نبردها، با ستمگران و سرکشان درگیر می شود و حق ستم دیدگان را از آن ها می ستاند. کفار و مشرکان ـ اگر بر کفر خویش پافشاری کنند ـ کشته و دشمنان اهل بیت علیهم السلام سرکوب می شوند و مفسدان و منحرفان و شیاطین به جزای خویش می رسند. گردنکشان و سرکشان و منکران به قتل می رسند و سرتاسر زمین، در سایه ی فرهنگ الاهی تشیع، به رهبری امام زمان علیه السلام قرار می گیرد.
خداوند بزرگ، تحقق آن دوران را زودتر و آسان تر گرداند.
آمین!