اثبات ولایت و امامت امیرالمومنین علی علیه السلام – بخش چهاردهم

فایل صوتی

دریافت فایل صوتی

متن پیاده شده به زبان انگلیسی

متن پیاده شده به زبان گجراتی

متن پیاده شده:

نکته سوم :
وقتی خدای متعال به حضرت ابراهیم مقام امامت را اعطا کرد، ایشان مانند هر پدری که از سعادت فرزندانش خوشنود می شود، از خدای متعال سوال کرد: وَ مِن ذُریَّتی ؟ آیا برخی از فرزندان من هم به مقام امامت خواهند رسید؟ این مِن در زبان عربی مِن تبعیضیه گفته می شود.
این عبارت نشان می دهد که سلسله امامت و خلافت پیغمبر اکرم صلوات الله علیه تا روز قیامت در فرزندان حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل علیهما السلام است ، زیرا خدا این دعای حضرت ابراهیم را مستجاب کرد .
اگر توضیح بیشتر این مطلب را بخواهید یا باید به روایات ذیل این آیه شریفه مراجعه فرمایید یا باید به تورات سفر پیدایش فصل هفدهم مراجعه کنید . در سفر پیدایش فصل ۱۷ آیه ۲۰ آمده که خداوند می فرماید: من دعای تو را در مورد حضرت اسماعیل شنیدم و ۱۲ رِبّی یعنی امام ربّانی یعنی پیشوا از فرزندان ایشان متولد خواهد شد . بنابراین دوازده امام و خلیفه پیغمبر به خاطر آن دعای مستجاب شده حضرت ابراهیم علیه السلام در نسل ایشان قرار گرفتند.
قرآن در سوره زخرف آیه ۲۸ در داستان حضرت ابراهیم می‌فرماید :

و جَعَلَهَا كلَمَةَ بَاقِيَةً فىِ عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
این هدایت را خداوند یک کلمه باقیه در نسل حضرت ابراهیم علیه السلام تا قیامت قرار خواهد داد.

بنابراین مصادیق امامت را در خلفای سه گانه و بنی امیه و بنی عباس جستجو نکنید، در پادشاهان و رؤسای جمهور جوامع اسلامی جستجو نکنید.
در همه صحاح سته حدیثی به این مضمون آمده است :
جَابِر بْنَ سَمُرَةَ قَالَ سَمِعْتُ النَّبِی(ص)، یقُولُ: یکونُ اِثْنی عَشَرَ اَمیراً فَقالَ کلِمَهً لَمْ اَسْمَعْها، فَقالَ اَبی اِنَّهُ قالَ کلُّهُم مِنْ قُرَیشٍ.
بخاری، صحیح البخاری، ۱۳۱۵ق، ج۸، ص۱۲۷، کتب الأحکام، باب الاستخلاف، ح ۷۲۲۳
جابر بن سمره می‌گوید: از رسول خدا شنیدم که فرمود: دوازده امیر خواهد بود. آن گاه سخنی گفت که من آن را نشنیدم. پدرم گفت: پیامبرفرمود: همه آنان از قریشند.
این ۱۲ امام همه از قریش هستند، همه از فرزندان حضرت اسماعیل می باشند یعنی امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام تا حضرت بقیه الله ارواحنا له الفداء.

نکته چهارم:
بعد از این که حضرت ابراهیم از خدا تقاضا کرد که بعضی از فرزندان من به مقام امامت برسند ، خداوند پذیرفت اما این پذیرش رو مشروط به نکته‌ای کرد: لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمينَ ( سورة مبارکه بقره آیه 124 )
عهد امامت و پیشوایی از جانب من به ظالم نمی رسد.
خداوند در سوره طلاق آیه ی 1 می فرماید:
و مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَه‏
▫️ ظالم کسی است که معصیت کند و از حدود الهی تجاوز کند. خدا می فرماید عهد امامت به ظالم یعنی کسی که از حدود الهی تجاوز کند نمی رسد . پس شرط قطعی برای امامت عصمت است.

بنابراین کسی که در پرونده اعمالش گناه به ویژه گناه بت پرستی باشد، نمی تواند صاحب این مقام باشد. خلفایی که بعد از پیامبر آمدند، همه در پرونده‌شان بت پرستی بوده است. کسی که در پرونده اعمالش بت پرستی باشد، به مقام امامت نمی رسد . شرک ، ظلم عظیم است.

خلاصه نکات درباره آیه 124 بقره :
1. مقام امامت بالاتر از مقام رسالت و نبوت است.
2. امامت به شورا تعیین نمی‌شود بلکه امامت منصب الهی ۳است.
3. امامتی که خدا معین فرموده ، در استجابت دعای حضرت ابراهیم در نسل حضرت اسماعیل یعنی در بنی هاشم و در فرزندان حضرت عبدالمطلب از امیرالمومنین تا حضرت بقیه الله ارواحنا له الفداء می باشد.
4. شرط امامت عصمت و نداشتن گناه و ظلم به ویژه شرک و بت پرستی در پرونده اعمال است.
خدایا به حق امیرالمومنین بعلیه السلام فرج امام زمان علیه السلام را نزدیک بفرما و ما را قدرشناس نعمت معرفت اهل بیت علیهم السلام قرار بده و این نعمت را تا پایان عمر برای ما مستدام بدار.