حدیث
سوگند به خدا امام شما سالیان درازی غایب می شود و چشم های مومنین در فراق او اشکباران است

پنجشنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳ Thursday, 28 March , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 1978 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد دیدگاهها : 187×
حُسن حَسن
۲۵ شهریور ۱۳۸۷ - ۱:۵۰
پ
پ

حُسن حَسن

نام کتاب: حُسن حَسَن (رهنموده های اخلاقی امام مجتبی علیه اسلام با توصیه هایی به جوانان در انتخاب دوست)

نویسنده: سید حسین حسینی
ناشر: آفاق
قیمت: ۹۵۰ تومان
در ادامه قسمتی از پیش گفتار کتاب را می توانید مطالعه بفرمایید

 او که درود خدا بر جانش مولود نیمه‌ی ماه رمضان سومین سال هجرت است؛ اولین نواده‌ی فرستاده‌ی خدا و نخستین فرزند حیدر کرار و فاطمه‌ی زهرا علیها السلام
او حسن بن علی علیه السلام و هم دم و همساز و هم سان قرآن و روح آن است.
مصداق کریمه‌ی «انما ‌یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل بیت و‌یطهرکم تطهیراً» است.
یکی از دو دریای رحمت خداوند مهربان است در آیت «و کفلین من رحمته»
تأویل سوگند بلند «و التین» است که خداوند ‌یاد کرد.
مصباح آیه‌ی روشنایی است در «المصباح فی زجاجه»
«کلمه الله» است و سرور جوانان اهل بهشت و امام از سوی خداوند.
زیور و آرایش عرش رحمانی است؛ فرزند رسول گرامی خدا صلی الله علیه و آله و سلم و وارث هیبت و برباری پیشوای اسلام صلی الله علیه و آله و سلم؛
همو که پیامبر بزرگ صلی الله علیه و آله و سلم او را می بوسید و می بویید.

ای ابا محمد! حسن!
نام دل نشین تو (در صحف پیشین) شُبّر ‌یعنی حسن است؛ همان نام فرزند هارون، وزیر موسی علیهما السلام
و چهره ات ‌یادآور سیمای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم.
تو خلیفه‌ی الاهی و جانشین علی علیه السلام، شهسوار میدان فتوت و ‌یکتای محراب عبادت‌ای.
تو خویشاوند رسول خدایی که در کریمه‌ی «بگو ای رسول ما- که : برای رسالت خود مزدی نمی خواهم؛ مگر مهر خویشانم را» بدان اشاره شده است.
آن گاه که اموال خود را سه مرتبه با معبودت تقسیم کردی، راه خدا را به مردمان آموختی و آن زمان که بیست بار به خانه‌ی خدا پیاده رفتی راه وصال حق را نشان دادی.
ای تمام حُسن و سخاوت! تو در بخشش، زبان زدی که تنها به‌یک سائل، پنجاه هزار درهم و پانصد دینار عطا کردی؛ پس آن گاه ردای خویش به کِرای باربر دادی.
تو آن مهربان پدری که هم نشین نیازمندان ای؛ با آنان بر سر‌یک سفره می نشینی و با ایشان هم غذا می شوی.
تو میوه‌ی شجره طوبایی.
اماما!… مهربانا!… کریما!
تو بدر منیر، چراغ روشن، نورفراگیر، ستاره‌ی راهنما، موج بلند دریا، آب گوارا، شعله بر فراز بلندی، ابر پر از باران، آفتاب تابان، آسمان سایه سار، چشمه‌ی جوشان و برکه و باغستان پر از گل ای.
تو انیس و مونس ای؛ رفیق ای؛ پدر مهرورزی، برادر برابری؛ از مادر مهربان تری؛ پناه ای؛ امین خدا در میان مردمان و برآفریدگان برهان ای.
تنها به سوی خدا می خوانی و از حریم خدا مدافع ای.
… باری، تو از تبار «خوبان» ای.

پیشنهاد گروه فرهنگی امیدواران
فرازهایی از خطبه غدیر-بخش دهم

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.