من و جدائي از كوي تو ، خدا نكند . . .

اما آیا واقعا می توان بزرگی و عظمت او را به طور كامل درک نمود؟ آن جا که وقتی برای او و برادرانش از طرف عبید الله، فرمانروای سپاه یزیدیان، امان نامه آوردند و او با قاطعیت در جواب آن ها گفت: \”ما نیازی به امان شما نداریم و امان خدا بهتر از امانی است که پسر سمیه داده است.\” سپس رو به شمر که حامل آن امان نامه بود، فرمود: \”خدا تو و امانی را که برای ما آورده ای لعنت کند، آیا به ما امان می دهید و فرزند رسول خدا امان ندارد!\” و شمر را با امان نامه اش به سوی لشکر خودشان فرستاد.

یا در آن زمان که امام حسین (علیه السلام)، در میان یارانش سخن می گفت، آیا می توان بزرگي قدر و منزلت عباس را شناخت؟ آن هنگام که امام حسین(علیه السلام) به اصحابش فرمود: \”من به همه شما رخصت رفتن دادم و همه شما آزادید که بروید و بیعتی از من بر گردن شما نیست!\” اما اين ابوالفضل(علیه السلام) بود که آغاز به سخن کرد و گفت: \”برای چه این کار را بکنیم؟ برای این که می خواهیم پس از تو زنده بمانیم! هرگز خداوند آن روز را برای ما نیاورد!\”

اين كدامين درجه از ايمان و معرفت است كه سبب مي شود عباس (عليه السلام) در هنگام قطع شدن دست راستش توسط یزیدیان، آنچنان رَجَز بخواند؟ در آن مشقت و سختی که هر کس را از پای می اندازد، عباس(علیه السلام) این جملات را بر زبانش جاری ساخت: \” به خدا قسم اگر دست راستم را قطع نمودید، باز از پای نمی نشینم و از دینم دفاع می کنم و نیز از امامی که داراي یقیني درست است و از نوه پیامبر پاک امین ، حمایت خواهم کرد.\”

ابوالفضل همانی است که در هنگام شهادتش، امام حسین (علیه السلام) خود را به بالینش رسانید و جمله ای را که در جای دیگر، بر زبان نیاورده بود، بیان فرمود. کلامی که خود گواه دیگری بر مقام و عظمت شخصی همچون عباس(علیه السلام) است. امام حسین(علیه السلام) در فقدان برادر فرمود: \” الآن کمرم شکست! . . . \”

امام سجاد(علیه السلام) نیز در خصوص عموی خود این چنین فرموده اند: \”خدای رحمت کند عباس بن علی را که ایثار کرد و به بلا آزمایش شد و جان خود را در راه برادرش فدا کرد تا آن جا که دو دست او جدا گردید . . . و به راستی که برای عباس در پیشگاه خدای تبارک و تعالی منزلت و مقامی است که همه شهیدان در روز قیامت بدان منزلت غبطه می خوردند . . .\”

حتی امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در زیارت ناحیه خطاب به ایشان می فرماید: \”. . . سلام بر ابی الفضل العباس فرزند امیر مومنان، آن که با جان خود از برادرش پشتيباني کرد و از گذشته اش برای آینده توشه برگرفت، آن که خود را فدای برادر کرد و جان خویش را سپر او قرار داد و به سوی او سعی و تلاش کافی نمود . . .\”

پس ما نیز می گوییم: درود بی حد بر تو و بر سیره پسندیده و آموزنده ات ای اباالفضل! سلام بر تو که به منزلگاه والای خود رفتی و راه بزرگی را که در پیش داشتی مردانه پیمودی! سلام بر تو که به راستی از بزرگترین و درخشنده ترین و فداکارترین شهیدان در پیشگاه خدای تعالی هستی!