عنوان فوق، نام کتابی است از مرحوم علامه محمدتقی جعفری. همان طور که از این عنوان بر میآید، موضوع کتاب، موسیقی است. علامه جعفری در این اثر، مانند سایر آثارش، موضوع مورد بحث را به ژرفی و دقت کاویده است. نسخهای که من از این کتاب در دست دارم در ۱۵۶ صفحه توسط نشر کرامت در سال ۱۳۷۸ به چاپ رسیده است. برای آشنایی بیشتر دوستان عزیز با کتاب فوق نمونهای از بحثهای ایشان را نقل میکنم.
“آیا تسکین اضطرابات و مداوای برخی بیماریهای روانی به وسیله موسیقی ثابت شده است یا نه؟
در چند سال پیش با دانشمند معظم مرحوم دکتر عبدالحسین میرسپاسی که از صاحبنظران معروف روانپزشکی بودند، بحث و بررسیهایی در این مساله داشتیم. آن مرحوم میگفت : «تسکین اضطرابات روانی و مداوای بیماریهای روانی به وسیله موسیقی از دیدگاه علمی ثابت نشده است.»
از بررسی تحقیقات و بررسیهای روانی که تاکنون درباره موسیقی درمانی انجام شده است، این نتیجه به دست میآید که استمدادهای موضعی و خصوصی متنوع از موسیقی درمانیها، درباره مداوای بیماریهای روانی، مانند تسکین اضطرابات، به بهبودی دائمی توفیق نیافتهاند.\”
(تمامی این بحث را میتوانید در صفحات ۱۱۰-۱۰۷ مطالعه نمایید.)
“آیا میتوان گفت : موسیقی برای نجات دادن حیات از خشکیدن در لابلای چرخهای زندگی ماشینی لازم است؟
افزایش بیماریهای روانی، عصیان بر اصول انسانی، شدت گرفتن سودپرستی، و گسترش وحشتآور لذتمداری، فراگرفتن خودمحوری و خودخواهی و خودنمایی و شیوع بیماری سلطهگری و همچنین تنوع بیماریهای جسمانی و گسترش آنها … نه تنها به وسیله موسیقی معالجه نمیشود، بلکه اکثر قریب به اتفاق موسیقیهای رایج امروز مانند دیگر عوامل، وسایلی برای تخدیر و پذیرش زندگی بر مبنای وضع موجود گشته و عده بسیار فراوانی از آگاهان و خردمندانی را که میتوانند برای رفع بیماریها و تباهیهای مزبور بیندیشند، نیز به خواب غفلت فرو برده است.
میگویند آزمایش کردهاند که وقتی در کارگاه موسیقی زده میشود، راندمان (محصول) کار کارگران بیشتر میشود. این پدیده را چگونه میتوان با تحریم موسیقی توجیه کرد؟
میگوییم چون مسلما افزایش راندمان کار، انرژی میخواهد، خود تموجات صوتی که نمیتواند در داخل بدن انرژی تولید کند، پس آن کارگر مجبور است انرژی بیشتری را در زمان کوتاهتری از دست بدهد تا پدیده فوق به وقوع بپیوندد. … در واقع موسیقی در اینجا هیچ عمل مثبتی انجام نداده، بلکه جنبه منفی هم داشته است که باعث شده انرژی کارگران در زمان کوتاهتری صرف شود. به علاوه، کدامین اصل انسانی میگوید برای افزایش دادن به کار کارگر در راه رساندن منافع اضافی به دیگران، کارگران را در خیالات و تجسیمات بیاساس و با صرف انرژی بیشتر غوطهور بسازیم؟!\”
(تمام این بحث را میتوانید در صفحات ۱۱۳-۱۱۰ مطالعه کنید.)
ثبت دیدگاه