وفات مظلومانه و غريبانه امالمصائب حضرت فاطمه صغرى عقيله بنىهاشم زينب كبرى عليها السلام در شب يكشنبه 15 رجب سال 62 هجري به وقوع پيوسته است.(1)
در مدت يك سال بعد از واقعه كربلا، زندگانى آن حضرت همراه با اشك و آه و خاطرات اسارت و كربلا سپرى گشت. در عظمت آن مخدره همين بس كه به فرموده صدوق رحمه الله، از جانب امام حسين عليه السلام نيابت خاصه داشته است، و تا هنگامى كه بيمارى امام زينالعابدين عليه السلام تمام نشده بود، اين نيابت ادامه داشت.(2)
نام گذارى حضرت
هنگام ولادت جبرئيل از جانب خداوند متعال بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد و عرض كرد: «يا رسول اللَّه، اسم اين دختر را زينب بگذار». آنگاه جبرئيل گريست. پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد: سبب اين گريه چيست؟ عرض كرد: همانا اين دختر از آغاز زندگانى تا پايان روزگار در اين سراى ناپايدار با رنج و درد و بلا خواهد زيست. گاهى به درد مصيبت شما يا رسول اللَّه مبتلا مىشود، و گاهى در ماتم مادرش و گاهى در مصيبت پدر و گاهى به درد فراق برادرش حسن مجتبى عليه السلام دچار خواهد شد. از همه بالاتر به مصائب كربلا و نوائب دشت نينوا گرفتار مىشود چنانكه مويش سفيد و قامتش خميده خواهد گرديد.
اين خبر را اهل بيت عليهم السلام شنيدند و اندوهناك و گريان شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله صورت بر صورت حضرت زينب عليها السلام نهاد و گريست. حضرت صديقه طاهره عليها السلام فرمود: يا ابَتا، اين گريه براى چيست؟ خداوند ديدههاى تو را نگرياند. فرمود: اى فاطمه، بعد از من و تو اين دختر دچار بلاها و مصائبى مىشود. حضرت صديقه عليها السلام فرمود: چه ثواب دارد آن كسى كه بر دخترم زينب عليها السلام گريه كند؟ آن حضرت فرمود: «اى پاره تنم و اى نور چشمم، ثواب كسى كه بر او و مصائب او گريه كند مانند ثواب كسى است كه بر برادرش حسين گريه كند». سپس نام آن حضرت را «زينب» نهاد.(3)
آن حضرت يك سال و چند ماه بعد از واقعه كربلا با قلبى پر از اندوه از مصائب كربلا در خانه خود رحلت فرمودند و در همان خانه دفن شدند. در وفات آن مخدره مظلومه روزهاى 14 رجب و دهم ماه رمضان را هم گفتهاند.(4)
————————————————————
1) زينب الكبرى عليها السلام (نقدى): ص 114. معالى السبطين: ج 2 ص 225.
2) شجره طوبى: ج 2 ص 392.
3) رياحين الشريعة: ج 3 ص 39 – 38.
4) الوقايع و الحوادث: ج 1 ص 113.
ثبت دیدگاه