احسان به میزان معرفت
به مناسبت ولادت امام حسین علیه السلام
عربی بادیه نشین نزد امام حسین(علیه السلام)آمد و عرض کرد: \”یابن رسول اللّه !قرض بزرگیبر گردن من است و از پرداخت آن عاجزم. به خود گفتم از کریم ترین افراد درخواست کمک کنم و کریم تر از اهل بیتِ رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)نیافتم.
امام(علیه السلام)به او فرمود: \”اى برادر عرب، سه پرسش از تو مىپرسم؛ اگر یکى را جواب دادى، یک سوم و اگر دو پرسش را پاسخ گفتی، دو سوم و اگر همه را جواب دادى، تمامی قرضت را به تو عطا مىکنم.\”
اعرابی عرض کرد: \”یابن رسول اللّه! آیا کسی چون تو که از اهل علم و شرف هستی، از کسی مثل من سؤال میکند؟!\”
حضرت فرمود: \”آری، از جدّم شنیدم که فرمود: \”احسان به هر کس باید به میزان معرفت او باشد.\”
اعرابی عرض کرد: \”هر چه میخواهی بپرس، اگر میدانستم که پاسخ خواهم داد و اگر نمیدانستم، از شما میآموزم.\”
امام حسین(علیه السلام) فرمود: \”بهترین عمل چیست؟\”
مرد اعرابی عرض کرد: \”ایمان به خدا\”
حضرت فرمود: \”چه چیز، بنده را از هلاکت میرهاند؟\”
عرض کرد: \”اعتماد و توکل به خدا.\”
حضرت فرمود: \”زینت انسان به چیست؟\”
عرض کرد: \”علمى که توأم با حلم و بردبارى باشد.\”
فرمود: \”اگر این نشد؟\”
عرض کرد: \”مالى که با جوانمردى و بخشش همراه باشد.\”
فرمود: \”اگر این هم نشد؟\”
عرض کرد: \”فقرى که با صبر همراه باشد.\”
فرمود: \”اگر این هم نشد؟\”
عرض کرد: \”صاعقهاى که از آسمان بیاید و او را بسوزاند؛ چرا که این چنین فردی شایسته این گونه سرنوشتى است.\”
امام حسین (علیه السلام) تبسم نمود و کیسهاى را که حاوى هزار دینار بود و انگشترى را که نگین آن دویست درهم مىارزید، به وى عطا کرد و فرمود: \”اى اعرابى! دینارها را به طلبکاران بده و بهاى انگشتر را در زندگى خود صرف کن.\”(1)
اعرابى عطاى حضرت را گرفت و گفت: \”خدا بهتر مىداند که رسالتش را در کجا و در چه خاندانى قرار مىدهد.\”(2)
« برگرفته از کتاب \”درر الاخبار\”، تألیف: \”علامه محمد باقر مجلسی(ره)\”»(3)
ثبت دیدگاه