اوصاف شب مبعث در کنار ضریح امیرالمؤمنین علیه السلام به روایت ابن بطوطه

ابن بطوطه( متوفی۷۷۹ هجری) از علمای اهل سنّت در سفرنامه خود ، وضعیت روضه امیرالمؤمنین علیه السلام را در شب مبعث رسول خدا صلّی الله علیه وآله این گونه توصیف می کند:
مردم شهر همه بر مذهب رافضى‏ اند. از این روضه کرامت ها ظاهر مى ‏شود و از همین جا بر آنان ثابت شده که قبر على در آن روضه واقع شده است. از جمله آنکه در شب بیست و هفتم رجب که لیله المحیا نامیده مى‏ شود بیماران زمین‏گیر را از عراقین و خراسان و فارس و روم به آن جا مى‏ آورند و بدین گونه سى چهل بیمار گرد مى ‏آیند. بیماران را پس از نماز عشا روى ضریح مقدس جاى مى‏ دهند و خود در انتظار شفا یافتن آنان به نماز و ذکر و تلاوت و زیارت مى‏ پردازند. چون نیمى یا در حدود دو سوم از شب گذشت همه بیماران با حالت صحیح و سالم، لا اله الّا اللّه، محمّد رسول اللّه، على ولىّ اللّه‏ گویان از جاى بر مى‏ خیزند. این حکایت در میان آنان به حدّ استفاضه رسیده است. گرچه من خود آن شب را درک نکردم ، امّا داستان آن را از اشخاص مورد اعتماد شنیدم و در مدرسه حرم سه تن از این اشخاص را دیدم که هر سه زمین گیر بودند: یکى از روم آمده بود و دیگرى از اصفهان و سومى از خراسان. از حالشان جویا شدم ، گفتند امسال به لیله المحیا نرسیده ‏اند و منتظرند که سال آینده آن را درک کنند. (رحله ابن بطوطه (تحفه النظار فى غرائب الامصار و عجائب الاسفار)، ج‏۱، ص۴۲۳)

«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»