بهترین خاک ها، تربت سید الشهداست. و این بدان جهت است که بر آن خاک، از سوی بنده اي، سجده ای صورت گرفته که از ابتدای عالم تا انقراض آن، چنین سجده ای انجام نشده و نخواهد شد. سجده کننده، حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام بود…
چون جراحت ها، از ضربت تیر و شمشیر، به حسین علیه السلام رسید و بدن مبارکش چون خارپشت شد، نیزه ای بر او وارد گشت. پس حسین علیه السلام از اسب به روی زمین افتاد و گونه ی راستش، بر روی خاک قرار گرفت…
سجده ای که بر آن خاک های گرم کرد، بر پیشانی نبود؛ بلکه بر گونه ی راست بود… که از شدت درد و الم، بر زمین نمی شد وضع نماید، یا علت های دیگر داشت…
برگرفته از فوائد المشاهد – حاج شیخ جعفر شوشتری
ثبت دیدگاه