دعای باران در کلام امام سجاد علیه السلام
امام سجاد علیه السلام پس از خشکسالی، در دعای نوزدهم صحیفه سجادیه، چنین برای نزول باران دعا فرمودند:
اَللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَیْثَ، وَانْشُرْ عَلَیْنا رَحْمَتَکَ بِغَیْثِکَ الْمُغْدِقِ
بارخدایا، ما را به باران سیراب ساز، و رحمتت را بر ما بگستران به باران بسیار
مِنَ السَّحابِ الْمُنْساقِ لِنَباتِ اَرْضِکَ الْمُونِقِ فى جَمیعِ
از ابرى که براى رویانیدن گیاه شگفت‌انگیز در همه
الْافاقِ، وَامْنُنْ عَلى عِبادِکَ بِایناعِ الثَّمَرَهِ، وَ اَحْىِ بِلادَکَ بِبُلُوغِ
آفاق روان گشته، و بر بندگان خود با به‌بار آمدن میوه منّت گذار، و سرزمین‌هاى مرده را
الزَّهَرَهِ، وَاَشْهِدْ مَلآئِکَتَکَ الْکِرامَ السَّفَرَهَ بِسَقْىٍ مِنْکَ
با شکفتن شکوفه‌ها زنده کن، و فرشتگان بزرگوار خود را به بارانى سودمند
نافِعٍ، دآئِمٍ غُزْرُهُ، واسِعٍ دِرَرُهُ، وابِلٍ سَریعٍ عاجِلٍ،
گواه گیر، بارانى بسیار و انبوه، و پیوسته با برکات گسترده، بارانى تند و سریع و شتابان،
تُحْیى بِهِ ما قَدْ ماتَ، وَ تَرُدُّ بِهِ ما قَدْ فاتَ، وَتُخْرِجُ بِهِ ما
تا هر چه مرده است به آن زنده نمایى، و آنچه از میان رفته به ما بازگردانى، و آنچه آمدنى است
هُوَ اتٍ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِیالْاَقْواتِ، سَحاباً مُتَراکِماً هَنیئاً مَریئاً
بیرون آورى، و به سبب آن روزى‌ها را وسعت بخشى، ابرى درهم فشرده، کام‌بخش و گوارا
طَبَقاً مُجَلْجَلاً، غَیْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ، وَلا خُلَّبٍ بَرْقُهُ. اَللَّهُمَّ
و فراگیرنده و خروشان که بارانش دائمِ ویران کننده، و برقش فریبنده (بدون باران) نباشد. بارخدایا
اسْقِنا غَیْثاً مُغیثاً مَریعاً مُمْرِعاً عَریضاً واسِعاً غَزیراً، تَرُدُّ بِهِ
ما را به بارانى فریادرس و برطرف کننده قحطى سیراب کن، بارانى رویاننده گیاه، سبز کننده – دشت و دَمَن، وسیع و پرمایه، که به سبب آن
النَّهیضَ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهیضَ. اَللَّهُمَّ اسْقِنا سَقْیاً تُسیلُ
گیاه روئیده پژمرده را خرم کنى، و آن را براى گیاه شکسته مومیایى قرار دهى. بارخدایا بر ما بارانى فرست که
مِنْهُ الظِّرابَ، وَ تَمْلَأُ مِنْه الْجِبابَ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْاَنْهارَ،
به آن از تپه ها آب سرازیر گردانى، و چاه‌ها را لبریز کنى، و نهرها را روان سازى،
وَتُنْبِتُ بِهِ الْاَشْجارَ، وَتُرْخِصُ بِهِ الْاَسْعارَ فى جَمیعِ الَأمْصارِ
و درختان را برویانى، و قیمت‌ها را در همه شهرها ارزان کنى
وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهآئِمَ وَالْخَلْقَ، وَ تُکْمِلُ لَنا بِهِ
و چهارپایان را قوّت دهى و خلایق را زنده‌دل و نکوحال فرمایى، و روزی‌هاى پاکیزه را براى ما
طَیِّباتِ الرِّزْقِ، وَ تُنْبِتُ لَنا بِهِ الزَّرْعَ، وَتُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ، وَ
کامل گردانى، و کشت و زرع ما را برویانى، و پستان‌ها را پرشیر سازى، و
تَزیدُنا بِهِ قُوَّهً اِلى قُوَّتِنا. اَللَّهُمَّ لاتَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَیْنا سَمُوماً،
نیرویى بر نیروى ما بیفزایى. بارخدایا، سایه آن ابر را بر ما باد گرم و زهرآگین مساز،
وَ لاتَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَیْنا حُسُوماً، وَ لاتَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَیْنا رُجُوماً،
و سردى آن را بر ما شوم و ناخجسته منما، و باریدنش را بر ما باران عذاب قرار مده
ولاتَجْعَلْ مآئَهُ عَلَیْنا اُجاجاً.
، و آبش را در کام ما تلخ و ناگوار مگردان.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَارْزُقْنا مِنْ بَرَکاتِ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ،
بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و از برکات آسمان‌ها و زمین روزى ما ساز،
اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ
که تو بر هر چیز توانایى
ثبت دیدگاه