هنگامی که امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه خبر وفات حضرت_ابوطالب علیه‌السلام را به رسول_خدا صلّیاللهعلیهوآله دادند، آن حضرت به شدّت ملول و محزون شده و فرمودند: «یا علی، برو و ایشان را غسل و حنوط و کفن کن و چون بر روی سریر (تخته تابوت) نهادی، به من خبر بده.»
وقتی که آن حضرت دستورات رسول خدا را انجام دادند و بدن پدر را بر روی سریر گذاشتند، پیامبر اکرم صلّیاللهعلیهوآله خودشان تشریف آوردند و چون چشمشان بر پیکر مطهّر حضرت ابوطالب علیه‌السلام افتاد، رقّت و حُزن به ایشان دست داد و فرمودند:
«ای عمو، صله‌ی رحم و مهربانی کردی و جزای خیر دیدی؛ ای عمو، در کوچکی مرا کفالت کردی و در بزرگی مرا نصرت و حمایت نمودی.»
سپس رو به مردم کرده و فرمودند:
«به خدا قسم در روز قیامت به عمویم، چنان اذن شفاعتی می‌دهم که تمام اهل محشر از آن شفاعت تعجّب کنند.»
«لَمَّا مَاتَ أَبُوطَالِبٍ رَضِیَ‌اللَّهُ‌عَنْهُ أَتَى أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ علیه‌السلام النَّبِیَّ صلّیاللهعلیهوآله فَآذَنَهُ بِمَوْتِهِ فَتَوَجَّعَ تَوَجُّعاً عَظِیماً وَ حَزِنَ حُزْناً شَدِیداً ثُمَّ قَالَ لِأَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ علیه‌السلام امْضِ یَا عَلِیُّ فَتَوَلَّ أَمْرَهُ وَ تَوَلَّ غُسْلَهُ وَ تَحْنِیطَهُ وَ تَکْفِینَهُ فَإِذَا رَفَعْتَهُ عَلَى سَرِیرَتِهِ فَأَعْلِمْنِی فَفَعَلَ ذَلِکَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ علیه‌السلام فَلَمَّا رَفَعَهُ عَلَى السَّرِیرِ اعْتَرَضَهُ النَّبِیُّ صلّیاللهعلیهوآله فَرَقَّ وَ تَحَزَّنَ وَ قَالَ وَصَلْتَ رَحِماً وَ جُزِیْتَ خَیْراً یَا عَمِّ فَلَقَدْ رَبَّیْتَ وَ کَفَلْتَ صَغِیراً وَ نَصَرْتَ وَ آزَرْتَ کَبِیراً ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى النَّاسِ وَ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَأَشْفَعَنَّ لِعَمِّی شَفَاعَهً یَعْجَبُ بِهَا أَهْلُ الثَّقَلَیْنِ.»
شرح الاخبار (قاضی‌نعمان)، ج۲، ص۵۵۷
بحار الانوار (علامه‌مجلسی)، ج۳۵، ص۱۲۵
ثبت دیدگاه