سی سال سهم جان علی اشک و آه بود – شعر

تیغ از قفا زدند به قرآن فاطمه
تیغِ جفا زدند به جانان فاطمه

فرقش شکافت حیدر و شد رستگار از آن
رست از غم جداییِ از جان فاطمه

خونی که ریخت از سر حیدر نه خون سر
خون دل علیست ز هجران فاطمه

سی سال سهم جان علی اشک و آه بود
سی سال بوده خوندل و گریان فاطمه

دردی که داشت در دل و جانش، دوا نشد
فرقش شکافت از پی درمان فاطمه

دائم اسیر غصه ی آن روز شوم بود
روز سکوت حیدر و میدان فاطمه

روزی که دست های علی بسته بود و خصم
زد شعله ها به پیکر سوزان فاطمه

جان داده شب به شب او بین نخل ها
در گوش چاه بس که زد افغان فاطمه

زینب مریز خون دل از دیدگان خویش
حالا دگر علی شده مهمان فاطمه

مرهم برای زخم سرش گو میاورید
درمان شود به مرهم دستان فاطمه

زینب دوباره دیده اش از خون دل پر است
رحمی خدا به دخت پریشان فاطمه

(سامان) بگو که کوثر از این غصه خون شده
تیغ از قفا زدند به قرآن فاطمه