شهادت قاسم بن الحسن علیهما السلام در لهوف
راوى گوید: نوجوانى که گوئیا صورتش چون پاره ماه مى درخشید بیرون شد و به قتال پرداخت، ابن فضیل ازدى ضربتى بر سر مبارکش فرود آورده آن را بشکافت، نوجوان با صورت به زمین آمد و صیحه زد: یا عمّاه.
حسین علیه السّلام با شتاب باز شکارى و خشم شیر خشمگین شتابیده ضربت شمشیرى بر ابن فضیل وارد آورد و او دستش را سپر جان کرد و شمشیر امام دستش را از آرنج قطع فرمود، ابن فضیل فریاد بر آورد، فریادش را لشکر شنیده و حمله کرده تا نجاتش دهند، و بدن نوجوان زیر سم اسبها قرار گرفت تا شهید گردید.
گوید: بعد از فرو نشستن غبار جنگ، حسین علیه السّلام را دیدم که بر سر غلام ایستاده و آن نوجوان زمین را با پایش مى کاوید و امام مى فرمود: «دور بادند از رحمت خدا آنان که تو را کشتند، آنان که روز قیامت جدّت با آنان مخاصمه کند».
بعد فرمود: «بر عمویت ناگوار است از این که او را بخوانى و او جوابت نگوید یا پاسخت را بدهد لیکن سودى برایت نداشته باشد: به خدا که این روزى است که دشمن او زیاد و یاور او اندک است».
بعد نوجوان را به سینه اش گرفته و حملش نموده در میان شهداى اهل بیت قرار داد.
منبع: لهوف،علی بن موسی ابن طاووس، ترجمه میر ابوطالبی، دلیل ما، قم،۱۳۸۰،ص۱۴۹٫
ثبت دیدگاه