حدیث
سوگند به خدا امام شما سالیان درازی غایب می شود و چشم های مومنین در فراق او اشکباران است

پنجشنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳ Thursday, 28 March , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 1978 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد دیدگاهها : 187×
پ
پ

محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ چگونه انسانی بود؟

تاریخ از او چه می گوید؟
او … زیباترین. گوهر کرامت است.

  • برای خدا به خشم می آمد و برای خشنودی او خشنود می شد.
  • با هر کس روبرو می شد، ابتدا او سلام می گفت.
  • با بزرگان انس و الفت می گرفت. مردان با فضیلت را گرامی می داشت.
  • با اطرافیان خود شوخی می کرد، اما جز سخن خدا پسندانه نمی گفت.
  • کلامش متین و روشن بود و هر شنونده ای آن را درک می کرد…
  • نگاهش با گوشه ی چشم نبود و در عین حال به کسی خیره نمی نگریست.
  • تا می توانست، تنها غذا نمی خورد و هرگاه قصد نوشیدن آب می کرد، نخست نام خدا را بر زبان می آورد و آن گاه شروع به نوشیدن می کرد …در پایان خدا را حمد می کرد.
  • تا زنده بود هرگز تکیه زده غذا نخورد. هرگز از طعم غذایی نکوهش و ستایش بسیار نمی کرد.
  • در حضور آن گرامی میان اصحابش سخن در نمی گرفت…. هرگاه کشمکش لفظی در می گرفت او سکوت می کرد.
  • هرگاه نیازمندی از آن حضرت چیزی می خواست، یا نیازش را برآورده می کرد و یا با خوشرویی و خوش زبانی پوزش می طلبید.
  • هرگاه با عده ای غذا می خورد، نخستین کسی بود که شروع به خوردن می کرد و آخرین کسی بود که از خوردن دست می کشید تا دیگران سیر بخورند.
  • کلامش متین و روشن بود و هر شنونده ای آن را درک می کرد…
  • بسیار با حیا و فروتن بود. کفشهایش را خود تعمیر می کرد. لباسش را وصله می زد. گوسفندانش را می دوشید.
  • با شیوه ای بزرگوارانه به خانواده اش کمک می کرد. فقرا و بینوایان را دوست می داشت و با آنان می نشست. بیمارانشان را عیادت می کرد و در تشعیع جنازه مردگانشان شرکت می جست.
  • هرگز فقیری را که به درد و بلای فقر مبتلا شده بود، حقیر نمی شمرد.
  • پوزش را می پذیرفت. رفتارش با مردم ناراحت کننده نبود. از شاهان بیم و هراس به دل راه نمی داد.
  • با مردم می جوشید و از آنان کناره نمی گرفت جوانمرد هر قومی را گرامی می داشت و می فرمود:”چون جوانمرد قومی نزد شما آمد او را گرامی دارید.”
  • از اصحابش دیدار و دلجویی می کرد. افراد مجلس را به یک چشم می نگریست به طوری که هیچ یک از آنان گمان نمی کرد دیگری از او برتر است.
  • دعوت افراد را قبول می کرد.
  • او پیوسته خوشرو، نرم خو و مهربان بود. هرگز صدایش را بلند نمی کرد و زبان به ناسزا نمی گشود. از کسی عیبجویی نمی کرد.
  • هنگام نشستن باوقارترین بود. سنگین و آرام بود. نگاهش به پایین طولانی تر از نگاهش به بالا بود.
  • پاکدامن ترین مردم بود. به اطرافیانش احترام بسیار می گذاشت. در برابر آنان پایش را دراز نمی کرد. هرگاه جا برای نشستن تنگ بود، برایشان جا باز می کرد.
  • بسیار ساکت و خاموش بود. جز به ضرورت سخن نمی گفت. از بیهوده گویان دوری می جست. خنده هاش تبسم بود.
  • مجلسش مجلس بردباری و حیا و خیر و امانت بود و در آن صداها بلند و زبانها به بدگویی گشوده نمی شد.
  • در پایین مجلس می نشست و مردم را به این کار توصیه می کرد.می فرمود:”حق مجالس را ادا کنید.”عرض شد:”حق مجالس چیست؟”فرمود:”چشمان خویش را پایین اندازید سلام را پاسخ گویید نابینا را راهنمایی کنید به خوبیها فرمان دهید و از بدی ها و ناپسندیها نهی کنید.”
  • اگر می شنید که از فردی گفتار یا رفتاری ناخوشایند سر زده است، برای آن که انگشت نمای مردم نشود هرگز نمی فرمود چرا فلانی چنین گفته و یا چنان کرده است. بلکه می فرمود:”چرا عده ای چنین می کنند .. یا چنان می گویند.”
  • کلامش خلاصه ترین کلام بود و در عین خلاصه بودن مقصود را می رساند.
  • جامع سخن می گفت. نه بی جهت سخنی می افزود و نه چیزی فرو می گذاشت. گاه از سخن باز می ایستاد تا شنونده گفتارش را بفهمد و حفظ کند. صدایش رسا و خوش نواترین مردم بود.
  • در سلام گفتن بر دیگران پیشی می جست.
  • اگر یکی از اصحابش را سه روز نمی دید، جویای حالش می شد. اگر به مسافرت رفته بود، برایش دعا می کرد و اگر بیمار بود در خانه اش از او عیادت می کرد.
  • اگر با کسی سخن می گفت با تمام چهره اش رو به او می ایستاد.
  • آبرو و حیثیت مردم را نگه می داشت. همچنان که حرمت خونهای آنان را پاس می داشت.
  • دادگر بود و به عدالت داوری می کرد و به دادگری فرمان می داد و به اصحابش عدالت را می آموخت.
  • راستگو بود و به وعده هایش عمل می کرد. بر سخنان خود استوار بود.
  • گفتارش بر کردارش پیشی نمی جست بلکه نخست عمل می کرد سپس می گفت.
  • می فرمود:”دو چیز است که در راس همه خوبیها است:”ایمان به خدای عزوجل و مفید بودن به حال بندگان او”.
پیشنهاد گروه فرهنگی امیدواران
زندگانی پیامبر (صلی الله علیه و آله) بخش دوم

آری …
به این دلیل و دهها دلیل دیگر است که مسلمانان به پیامبر خود عشق می ورزند. هر روز بارها در نمازهای خود بر او درود می فرستند بر روی نامش جز با حالت پاکی و طهارت دست نمی نهند و بامداد و شامگاه به وسیله او به پروردگارشان توسل می جویند.  (۱)


۱ ـ بر گرفته از کتاب راه محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ تالیف سید رضا صدر

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.