«حرکت به سوی خدا»
در کـتـاب امـالى(1) از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که عیسى (علیه السلام) به اصحاب خود مى فرمود:
“اى فـرزنـدان آدم! از دنـیـا بـه سـوى خـدا بـگـریـزیـد و دل هایتان را از آن بردارید؛ زیرا که شما شایسته آن نیستید و دنیا نیز شایسته شما نیست. شـمـا در آن نـخـواهـیـد مـانـد و دنـیـا نیز بـراى شـمـا پـایدار نمى ماند. دنیا پر فریب و پـرمـاجـراسـت و فـریـب خـورده، کـسـى است که به آن مغرور گردد و مغبون، کسى است که بدان دل ببندد و هلاک شونده، کسى است که آن را دوست بدارد و بخواهد.
بـه درگاه آفریدگار خود توبه کنید و بترسید از روزى که فرزندى به جاى پدر مجازات نشود. پدرانتان کجا هستند؟ مادرانتان کجایند؟ خواهران و برادرانتان کجایند؟ آن‌ها را خواندند و اجابت کردن و با این جهان وداع نمودند و با مردگان مجاور گشتند و در زمره هلاک شدگان درآمدند و از دنیا رفتند. (آنان) از دوستان جدا شدند و به آن چه از پیش فرستادند، نیازمند گردیدند و از آن چـه بـه جاى نهادند، بى نیاز گشتند. شما تا چند پند داده شوید؟ و تا چند جلوگیرى شوید، ولى خوددارى نکنید و در سرگرمى و بى خبرى باشید؟ حکایت شما در دنـیـا حکایت چهار پایانى است که پیوسته در اندیشه شکم و شهوت خود هستند.
چرا از کسى که شما را آفریده شرم نمی‌کنید؟ بـا ایـن کـه او نـافـرمـان خود را تهدید به دوزخ کرده و شما تاب آن را ندارید و فرمان بـردارش را وعده بهشت و مجاورت در فردوس اعلى داده است. پس شما در رسیدن به بهشت با یـکدیـگر رقابت کنید و از بهشتیان باشید و نسبت به خود انصاف دهید و به ناتوانان و حاجتمندان خود مهربان باشید و به درگاه خدا از روى اخلاص، توبه آرید.
بندگانى نیکوکار باشید نه پادشاهانى جبّار و نه از فراعنه سرکشى که به خدایى -کـه آن‌ها را بـه مـرگ مقهور کرده- سر کشى مى ورزند. جبّار جبّاران و پروردگار زمین و آسـمـان و مـعـبـود پـیـشـیـنیان و پسینیان و فرمان رواى روز جزا، سخت کیفر و داراى عذابى دردناک است. ستم کارى از دست وى به در نرود و چیزى از او فوت نشود و هیچ چیز بر وى نهان نماند و چـیـزى از او نـهـفـته نگردد. دانش وى همه چیز را شماره کرده و به جایگاهش فرود آورد، بـهـشـت بـاشـد یـا دوزخ.
اى آدمـى زاده نـاتـوان! بـه کـجـا مـى گریزى از کسى که تو را در روشنى روزت و سیاهی شبت مى جوید و در هر حالى از حالات، تو را مى طلبد؟ به خوبى تبلیغ کرد هر که پند داد، و رستگار گردید هر که پند گرفت.”
(برگرفته از کتاب “ تاریخ انبیاء “ تألیف: “آیة الله هاشم رسولی محلاتی“)
_____________________
پاورقی:
1- کتاب امالی شیخ صدوق (ره) – صفحه 331 و 332
ثبت دیدگاه