هفتاد فضیلت امیر المومنین علیه السلام – بخش پنجم

مکحول از امیر مؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام نقل می ­کند که حضرت فرمودند:

«به یاد دارندگان از یاران پیامبر، حضرت محمّد صلی الله علیه وآله، می‏ دانند که در بینشان صاحب فضیلتی نیست، جز آن که من در آن فضیلت، سهیم و برترم و من، هفتاد فضیلت دارم که هیچ کدامشان در آنها شریک نیستند».

 گفتم:ای امیر مؤمنان! مرا از این فضایل، خبر ده.

 فرمود:

« و امّا بیست و یکم، از پیامبر خدا شنیدم که می‏ فرمود:” من شهر دانشم و علی، دروازه آن است و هرگز به شهر، جز از دروازه آن، داخل نمی‏ شوند “. آن‏گاه فرمود:” ای علی! تو ذمّه (عهده) مرا پاس می‏ داری، بر سنّت من می ‏جنگی و امّت من با تو مخالفت می‏ کنند “.

 و امّا بیست و دوم، از پیامبر خدا شنیدم که می‏ فرمود:” خداوند – تبارک و تعالی – پسرانم حسن و حسین را از نوری آفرید که به تو و فاطمه افکنْد. آن دو چون دو گوشواره آویخته بر گوش، در شور و حرکت ‏اند و نور آن دو، هفتاد هزار بار بر نور شهیدان فزونی دارد. ای علی! خداوند عزوجل به من وعده داده که آن دو را چنان بزرگ دارد که هیچ کس را جز پیامبران و رسولان، چنین بزرگ نداشته است “.

 و امّا بیست و سوم، پیامبر خدا در زمان حیاتش، در حالی‏که همه یارانش حضور داشتند و عمویم عبّاس نیز حضور داشت، انگشترش، زرهش و کمربندش را به من داد و شمشیرش را بر گردنم حمایل کرد و خداوند عزوجل، از بین آنان، مرا به این امر، ویژه ساخت.

 و امّا بیست و چهارم، خداوند عزوجل بر پیامبرش این آیه را فرود آورد:

” یأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ إِذَا نَجَیتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُواْ بَینَ یدَی نَجْوَلکُمْ صَدَقَهً؛ ^[۱]

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! هرگاه با پیامبر [خدا] گفتگوی محرمانه می‏ کنید، پیش از گفتگوی محرمانه، صدقه ‏ای تقدیم دارید “

و من، یک دینار داشتم که آن را به ده درهم فروختم و هرگاه با پیامبر خدا گفتگو می‏ کردم، پیش از آن، یک درهم صدقه می ‏دادم و سوگند به خدا که پیش از من و پس از من، هیچ یک از اصحاب، چنین نکرد تا آن که خداوند عزوجل این آیه را فرو فرستاد:

” ءَأَشْفَقْتُمْ أَن تُقَدِّمُواْ بَینَ یدَی نَجْوَلکُمْ صَدَقَتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُواْ وَ تَابَ اللَّهُ عَلَیکُمْ؛ ^[۲]

آیا ترسیدید که پیش از گفتگوی محرمانه خود، صدقه‏ هایی تقدیم دارید؟ و چون نکردید، و خدا [هم] بر شما بخشید”

و آیا بخشش، جز به خاطر گناهی است که انجام یافته است؟!

 و امّا بیست و پنجم، از پیامبر خدا شنیدم که می‏ فرمود:” بهشت، بر پیامبران، حرام است تا من در آن درآیم، و بهشت بر اوصیا حرام است تا تو در آن درآیی. ای علی! خداوند درخصوص تو بشارتی به من داد که پیش از من به هیچ پیامبری چنین بشارت نداد. به من بشارت داد که تو سرور اوصیایی و دو پسرت حسن و حسین، در روز واپسین، سرورِ جوانان بهشت‏ اند “.»^[۳]

 —————–

[۱] مجادله، آیه ۱۲٫

[۲] مجادله، آیه ۱۳٫

[۳] الخصال:۱:۵۷۲٫