پاکی علی علیه السلام (تطهیر)

انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا (احزاب/۳۳)
آن روز، پیامبر عملی انجام دادند که برای هر کس ناظر آن بود و یا هر کس که وصف آن را می شنید، سوال ایجاد می کرد. پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله عده ای خاص از جمعیت خانه خود را زیر عبای سیاهی دعوت فرمود و آنگاه این گونه برایشان دعا نمود:

\”بار الها! اینان اهل بیت من و از گوشت و خون من هستند، آن‌چه این‌ها را به رنج آورد، مرا به رنج می‌آورد و آن‌چه اینان را اندوهگین سازد، مرا اندوهگین می‌سازد، پس هرگونه آلودگی را از اینان برطرف ساز و پاکشان گردان، پاک کردنی.\”
لحظاتی بعد پس از دعای پیامبر، جبرئیل با این آیه از سوی پروردگار نازل شد : \”انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا این است و جز این نیست که خدا اراده فرموده هرگونه پلیدی را از شما اهل بیت دور گرداند و شما را پاکیزه نماید پاک کردنی\” این عمل در حالی انجام می شد که افراد دیگری در خانه حضور داشتند. اما پیامبر آنها را زیر عبا قرار نداد و هنگامی که ام سلمه همسر گرامی و نیکوکارش پرسید آیا می تواند زیر عبا قرار گیرد رسول خدا حتی به او اجازه نفرمود و در پاسخش فرمودند: همانا تو بر خیری، این آیه فقط و فقط درباره من و برادرم (علی) و دخترم و دو پسرم حسن و حسین و نُه فرزند پسرم حسین به طور خاص نازل شده است. در این آیه، احدی غیر از ما با ما نخواهد بود.
چگونه ممکن است در آیه ی تطهیر اندک نصیبی یرای زنان پیامبر باشد ؟! حال آن که سوره تحریم بعضی از آنان را زشتکار و خائن نسبت به پیامبر معرفی می نماید ؟! اگر آیه ی تطهیر کمترین اشاره به زنان پیامبر داشت، آیا ام‌المؤمنین \”عایشه\”، این امر را رها می‌کرد؟! آیا آن را در جنگ جمل بر پیشانی شترش که سوار بر آن، مردم را برای جنگ ضد علی علیه السلام تشویق می‌کرد، نمی‌نوشت؟!
رسول خدا صلی الله علیه و آله با کشیدن عبا بر سر افرادی خاص از خانواده اش و با بیان و تاکید و سفارش، شفاها، به همه آنهایی که در مسیر این رویداد قرار می گیرند، جایگاه ویژه آنان و برتریشان را بر سایر امت ـ اگر چه نیکوکارانشان ـ اعلان فرمود: آیا سروری و پیشوایی جز برای پاک ترین امت جایز است؟