انتظار/جمعه ۲۳ شهریور ۱۳۸۶
… اشتباه بزرگی که صورت گرفته این است که اختلاط زبان فارسی و عربی برخی از واژهها را به صورتی درآورده که ما از حقیقتش واماندهایم. وقتی گفته میشود: حضور، ضد آن غیبت است؛ مانند حضور و غیاب شاگردان در کلاس. راجع به امام زمان هم تصورمان از غیبت ایشان بدین گونه است؛ چون این کلمه در فارسی این گونه به کار رفته است. حال اگر به این معنی در نظر بگیریم که غیبت در مقابل حضور است، مثل شاگردی است که سرکلاس نیست و دیگر تکلیفی ندارد و حداکثر آماده میشودکه بعدها او را تنبیه هم بکنند؛ اما در مورد امام زمان علیه السلام گفته میشود:
«بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الارض و السماء»۱
به وجود امام زمان علیه السلام روزی می خورند و از مواهب دنیا بهرهمند می شوند.
پس امام غایب یعنی چه؟ ما غافلیم که غیبت در عربی در مقابل ظهور است و در برابر حضور نیست؛ یعنی پنهانی، در مقابل آشکاری است. اگر این اعتقاد را داشتیم، میفهمیم که امام زمان علیه السلام عین الله الناظره است. همه جا حاضر است و ما را زیر پوشش دید نافذ خود دارد.
اگر احساس کنیم که در محضر این امام هستیم، آیا به خود اجازهی حریم شکنی در پیشگاه خدای متعال می دهیم که به گناه روی آوریم؟غفلت ما از آنروست که تلقی صحیحی از حضور جامع الاطراف آن بزرگوار نداریم.
برداشتی از کتاب چشم انداز…
۱- مفاتیح الجنان، دعای عدیله.
ثبت دیدگاه