متن دكلمه شماره 3
گلهای امید
راستی راستی وقتی بیایی آسمان چه می کند؟
ماه پرتوی زیبای خود را بر زمین پخش می کند.
ستاره ها آسمان را چراغانی می کنند،
پرندگان به پرواز در می آیند،
گلهای رنگارنگ زیبا، زمین را با عطر خویش خوشبو می سازند.
ای منجی انسانها بیا… بیا که همه در انتظارند،
سبزه زارها چون تو را نمی بینند رنگ باخته اند،
و پرندگان دیگر آوای دلنشین خود را سر نمی دهند.
آهوان با چشمان اشکبار خود، چشم انتظار راه تواَند
چشمه در حال ایستادن است.
درختان سر به زیر انداخته اند.
ابرهای جهل و نادانی تمام آسمان را پوشانده اند.
ولی رنگهای رنگین کمان برای تو راه باز کرده اند،
بیا با ذوالفقار پدرت دست این نامردمان را کوتاه کن
بیا و در رحمت را به سوی ما باز کن و گلهای امید را بر سرمان بپاش
ما را برای ظهور تو شهر را آذین می بندیم.
ثبت دیدگاه