اما آنچه بر روى زمين مى گذرد، التماس مرغابى هاست و خواهشِ چشم هاى نگران زينبت…
على جان؛
كاش همين جا دنيا تمام شود و سحر نرسد،
آخر دنياى بدون شما، چه ارزشى دارد كه بخواهد دوام داشته باشد؟
دنياى بدون شما يعنى غريبى حسن،
يعنى بى ياور شدن حسين،
يعنى تنها شدن زينب سلام الله عليهم اجمعين…
حالا سحر كه بيايد نه فقط فرزندانتان، كه همه ى يتيمان كوفه، كه همه ى ما،
تلخ ترين سحرِ عالم را كه از خونِ سرِ شكسته ى شما رنگ مى گيرد، به چشم خواهيم ديد…
خدا سحر فردا را رحم كند؛
صبورى هاى زينب، از همين سحر آغاز خواهد شد…
الهى به دل غمزده ى زينب سلام الله عليها، هيچ دخترى، هيچ فرزندى پدرش را ناتوان و شكسته نبيند…
يا بقية الله؛
قرآن كه به سر گرفتيد و براى فرق شكافته ى پدر مظلومتان اشك ريختيد، ما را كه سال هاست از شما به دوريم، دعا فرماييد؛
جان ها به فداى دعاهايتان يابن الحسن.
ثبت دیدگاه