عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام: حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ علیهماالسلام أَنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیهماالسلام کَانَ أَعْبَدَ النَّاسِ فِی زَمَانِهِ وَ أَزْهَدَهُمْ وَ أَفْضَلَهُمْ، وَ کَانَ إِذَا حَجَّ حَجَّ مَاشِیاً، وَ رُبَّمَا مَشَى حَافِیاً، وَ کَانَ إِذَا ذَکَرَ الْمَوْتَ بَکَى، وَ إِذَا ذَکَرَ الْقَبْرَ بَکَى، وَ إِذَا ذَکَرَ الْبَعْثَ وَ النُّشُورَ بَکَى، وَ إِذَا ذَکَرَ الْمَمَرَّ عَلَى الصِّرَاطِ بَکَى، وَ إِذَا ذَکَرَ الْعَرْضَ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى ذِکْرُهُ شَهَقَ شَهْقَهً یُغْشَى عَلَیْهِ مِنْهَا، وَ کَانَ إِذَا قَامَ فِی صَلَاتِهِ تَرْتَعِدُ فَرَائِصُهُ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ کَانَ إِذَا ذَکَرَ الْجَنَّهَ وَ النَّارَ اضْطَرَبَ اضْطِرَابَ السَّلِیمِ، وَ سَأَلَ اللَّهَ الْجَنَّهَ، وَ تَعَوَّذَ بِهِ مِنَ النَّارِ. وَ کَانَ علیه السلام لَا یَقْرَأُ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ “یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا: إِلَّا قَالَ: «لَبَّیْکَ اللَّهُمَّ لَبَّیْکَ». وَ لَمْ یُرَ فِی شَیْءٍ مِنْ أَحْوَالِهِ إِلَّا ذَاکِراً لِلَّهِ سُبْحَانَهُ؛ وَ کَانَ أَصْدَقَ النَّاسِ لَهْجَهً وَ أَفْصَحَهُمْ مَنْطِقاً.
بحار الأنوار، ج۴۳، ص۳۳۱ به نقل از امالی صدوق
حضرت صادق علیه السلام از پدرش از حضرت سجّاد علیهماالسلام السلام نقل می کنند که فرمود: حسن بن علیّ أبی طالب علیهماالسلام در زمان خود عابدترین و زاهدترین و برترین مردم به شمار می رفت. هر گاه به حجّ می رفت، پیاده می رفت. و چه بسا مى شد که پاى برهنه می رفت. هر گاه یاد مرگ مى کرد،گریان مى شد، هر وقت یاد قبر می کرد، اشک می ریخت. هر گاه به یاد بر انگیخته شدن در محشر می افتاد، گریه می کرد. هر وقت به یاد عبور از صراط مى افتاد، گریان مى شد. هر وقت به یاد آن موقعى مى آمد که براى حساب، نزد خدا خواهد رفت، طورى فریاد و نعره می کشید که غش مى کرد. هر گاه براى نماز قیام مى نمود، اعضایش در مقابل خدا می لرزید. هر وقت به یاد بهشت و دوزخ مىافتاد، مثل شخص مار گزیده مضطرب می شد و به هم می پیچید و از خدا تقاضاى بهشت می کرد و از جهنّم، بیزارى می جست. هرگاه حسن بن علی علیه السّلام به آیه “یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا” می رسید می فرمود: «لبّیک! اللهمّ لبّیک!». آن حضرت جز در حال ذکر و یاد خدا مشاهده نگردید. ایشان از همه مردم راستگوتر و فصیح تر بود.
ثبت دیدگاه