فلا اقسم بالخنس …
از حضرت باقر (ع) روایت نقل شده است
«ام هانی ثقفیه» نقل می کند.
روزی خدمت حضرت باقر علیه السلام رسیده عرضه داشتم: یا ابن رسول الله! آیه‌ای در کتاب خدا مطالعه کرده ام که خواب از من ربوده مضطربم داشته است؛ زیرا معنی این آیه را نمی فهمم که چیست . حضرت فرمود: کدام آیه را می گویی؟ ام هانی عرض کرد: آیه: «فلا اقسم بالخنس … »
(یعنی: سوگند یاد می کنم به آن ستاره ای که ظاهر می شود و ناپدید می گردد و بعد شب طولانی فرا می رسد و در پس آن صبح روشن.) این ستاره روشن که بعد خاموش شده است و بعد شب طولانی چیست؟
البته ام هانی یک بانوی عرب است و معنی لغوی این آیه را می داند؛ اما آنچه که بر او پوشیده است و می خواهد بفهمد مقصود آیه است. ام هانی می گوید: من هر چه فکر کردم به جایی نرسیدم تا به این حد که از سر شب تا صبح خوابم نبرده است.
حضرت در جواب ام هانی می فرماید: آفرین! نیکو پرسشی مطرح کردی! ای ام هانی این مولودی است در آخر الزمان. و آنگاه حضرت شروع می کند به ذکر خصوصیات حضرت مهدی (ع) که به دنیا می آید و جهان را به نور خود روشن می کند، آنگاه غایب می گردد و شب ظلمانی دوران غیبتش فرا می رسد و بعد هم صبح ظهورش نوید جانها می گردد.
ثبت دیدگاه